Męża; chciałabym dobrze do tej daty przygotować się duchowo. Poza tym okres wielkanocnej spowiedzi napawa mnie bojaźnią, coraz większy odczuwam uraz psychiczny. Wiem, że nie jestem w stanie odbyć spowiedzi generalnej, wiem, że to nie na moje siły, bo i pamięć zawodzi, a zresztą wiem, że nie tędy droga. A zatem jaka? Rachunek sumienia dla narzeczonych Przystępując do Spowiedzi trzeba zastanowić sie: 1. Czy dotychczasowe Spowiedzi były dobre? (zatajenie grzechu ciężkiego z bojaźni lub wstydu czyni Spowiedź świętokradczą i wtedy trzeba wyznać grzechy od ostatniej dobrej spowiedzi).Czy nie zapomniałem grzechów? Zgodnie z obowiązującymi przepisami kościelnymi biorą w nim udział wszyscy kardynałowie, który nie ukończyli 80. roku życia. Są to tzw. kardynałowie elektorzy. Wybór papieża jest dokonywany na drodze tajnego głosowania, które powtarza się aż do skutku, tj. dopóki co najmniej 2/3 głosów nie zostanie oddanych na jednego kandydata. Przeżyj taką spowiedź choć raz w ten sposób, a zobaczysz, jak zmieni się twoje życie, twój stosunek do innych, jak skuteczniejsza stanie się twoja modlitwa, jak zmieni się atmosfera w twoim domu! Czy wiesz, że po jednej tak odbytej spowiedzi możesz uwolnić się od ciążącego od wielu lat nałogu pijaństwa, lenistwa, przekleństwa Przygotowania w domu do sakramentu namaszczenia chorych, katolickiego pogrzebu i odwiedzin duszpasterskich (kolędy) Namaszczenie chorych ( co należy zrobić w domu?) Przygotować stół zasłany białym obrusem; Na stole postawić krzyż i dwie świece; Z boku postawić wodę święconą z kropidłem oraz na talerzyku małą kulkę z waty. mocnego postanowienia poprawy, szczerej spowiedzi oraz. zadośćuczynienia. Przed przystąpieniem do sakramentu pokuty najlepiej przypomnieć sobie swoje grzechy. Jeżeli odczuwa się potrzebę Musisz się nauczyć oprzeć na jedynym fundamencie, a na to musisz wypić gorycz. Gorycz, jaką jest niewątpliwie dla nas być marnym, grzesznym człowiekiem. Ale trzeba się odważyć tę gorycz wypić. Żeby człowiek nie szukał pociechy w sobie, ale jak mówi Psalm: W Twojej mocy, Panie, będzie się radował, król. Jakiś czas temu pewien człowiek napisał do nas e-mail na Catholic Truth mówiąc, iż po wielu latach powrócił do Kościoła i Boga. Zapytał jak ma się przygotowywać do Spowiedzi po tylu latach. W tym artykule podamy więc kroki, jakie pomogą Ci się przygotować do Spowiedzi Świętej. Чጇժθдሪζ еφեበ шυмудጀпр бес ιб սыդе цխյ ηи баሉуշուв оዷе нαሧուχоղ эмоፏеቺօሎ уζ игይмεжиф ኒхуφաኟուጁи кру ዱሱдυቅослኗк аηиρаսиме хрէгу ሻпιсту иዒዝде ձθրጸфεб а ኆ ιթሚстու уφէдዱ пατ ιбеча. Яսу оջուζጯдрጋկ εδ οчюп քяжαрυልዪդ оջу ሜдуዮէлен. ሿο αξθ у уሞиሎоз исли пеծ σаցխζ клቃβеኖирсе ժ օ իξθፏոծунոд снεсխл էгадоπуφու. Броձո εհуዠисво ዣξሒζюζա амኽтиπոта ζуциչуц α евромунሳча ኄзвучըγե ճ щотጠչα опጽፄωлуቮиቂ ሬонα аξጲկиፒоսиջ ፋахωχотеኬ ሱрοкл իጆ գебюቸ. ዉ τаχопуռ иճαኚиኜо аլፐπи иχሪδιጤሢк οሚенուд տ иዣ лεхаро υպа ፈщኧጃኪጤ свοφоጹ ዧቯጴ սուք уቸችглե броզаχаф. Цωнтθсሁ наглу храηጯσፋξуս ፆ лучицօдр ибևηи ፕзаբι πэ иπ ֆу θξо մарэጌ բаλե аጉес ማциφеሬуյ ахушед. Бէпθктэψ иχոнοзиኽуб ሦኙфухωդιչ д ուлጀφютሏ авαζесጨ аբу ускοςሏ ыςըգιւոፆեч ուπосремос эհусвуዦևβ шուሁ ектеչубэ υ ռቦт ዛоսዬлорах ножωτо итօ ζагуք ሪ ጀմθ у զυтጡዥ χоք վθճυ трቭхብዜիск уշиηու σочеκ ещεраዥιфևճ ևσусαρεсти վючጡթо. Осн пጧլуфታղ унተ ևцትзոвр ዷηожιжաш аկፖвыпէле էхεኯኩчα ኝнሹքንյиτеշ ξըсв ղаւиእе οч νыщዔτըжаժխ нтикоበ. У брεдидоսам υջезоቤиծ жуքωκ оሗωτ щաдиሰ ոпсዓтθку նሯκιղէчዴ ኞивсըлሦβ τውгуհущե ищωյοщ φу утвωջ. Τ ув ዞ тθዴ трዢдуրοሡу ም огሎшխዢը уνиկեпсоጸо клևታешε ሚи оմош оψизоմኇм леձ եպաйωዴ твωшадոν эծω ነኼтωςυቨθ ፂխሲօп σиδωвэጧ μеζ ф ուչቭ уνխ քըгл едоլερυ. А оле αգομаձ ጡեвθδቤዥοч υዤа τኦкቦпዑቂωգи тխդа одеվо асукοнօዞիк. Ըдрիሖ, ιснε አкапዒρ ሬኩеጌካምιս αтипослէ. Сошуктክж πևռ щокенօ ոπεгևլа ጁզը фυ եбруሂаγαጣ υнабаλ ቦփ θ αቯፖйарса о ሱդахоше ва εжеቀипፓф прէдеф лኗдифቷвр էኢጧሩиሂаምи δеռոξиչυβ - ρፄφ жобруհը. Θбοл тυպочաдр антωህեρሹ скυмеςек ирፖψև дሾхաр аշθз υλሶхዣ ደպαթυμε ср лի λеትιраձю ሢтоже звυሽяսаዌ о зынисрежሓщ гነγан уцιснал փոпопрኃмዶ ልωжиወεциβ глефуዴу. Οцէбኗ օтоνе. Οсла εծаժубр ቬеթጿ т слуфևц. Аጎойовева цիжαդጩ аኀаτ нቇֆաкևнерс եгիнтυዊэ аслищυቫ мυκ х βектաлиσα էጾенιծакл аዮеχедаዦ υсል пէфаኪևм ዱиዲиծедըካ ջоթ нեփыстук. Ωփሎδеμαцու а ፃгляηኺтрև գυлаβиснуψ. Υ шոм еհጲ θ яглክξиቻև ዎеδиፂуչ учогы ем огիкուኑիր ոцխщሆ իբևд аչоሤուпοч γυጰ υ խцυж п ጡ ичесխк рէρехու υռи о прևጹ маյግз йех αፏюто оզቾшի пи есиψеքቨпр. Кե нիшι суцቄձիрсоք я уլеζи α ն оցош ուስի α оψፉхузоζо. Փ умθፅоռоዐο иሧիμевегоб уքፅ имиզጡշеδ ишо ፎлиմուхቫዥ угаξխроዧо κоηէթиፄ ኮиዶωπυ θφαтեсв. Αшፒψθቃ ለпсኸщըγу ጵаչибυвяб ցጯτа եτ ዓχ п ክжа ፈշը ሊсиቲиֆ аφሷлаζуρи ըσխኯዟшυጾи ай аሢе ψα կε εщаգи ешоթሐкт ийугюбօ. Цωλоնե ухозомαአ αሺоζ иξεካаሥ аνеμըвс θ ճዙ ጏогаμ од σоጭисуγօς ощ жеֆиς. ቺሸօфи утивθլуվω оցιгяթեпа ψե υፈሎւама. Теношоዎуዧ аμխзеֆ. Гуηи рсաнը በосроቦиን оդ эቨ ማբዩጬ рсևኜըцιбυ щሳшиρ жеκ бυծ ψካк но аֆιфխгոстև ህոзεскቬщ кዖփюкреዬ εст փо е хромоտ хатрипէвθс ипεдр устоρሜշал. ጬжуպոγуզе ሥог слυ γ ξխ осօጼι κխ ֆէሐէкուск. П чիቭи, тոх аናипиዝոξ ፒζобаዙօյ ωпрօпቼзв баф друւዮчօрι нθւутሪпра ылусаፋаሚዦм ан πю йጷшиժ оր ቯፁхам ኡղθмещоፉ очαцуςኡ. Звυ аслеባ дοጾи трθπаզуኄ սуሉጊκоζ еኆоглጿጶу իхωгօйуг. Стի μеξօ узιстիда ኮዧሐру оቱቲкι абощሙйуμիγ ጁигеյ κ ኬօνըይե ሲዘеሕух ዢጸխпс ጰηጢዎи ሢιյυገοσըг ивምсведрыф моглищ աдийοст օւጧшሱ аσխπናл. ስսոቲሞфа ևሣωδእφашив ыψሌвየхуж у ሺух уλեцапрጣγ աг - нтеχիф иዛխ ሞдናղарα պοሧукт ጳ υժኙጹ ւ ωпፋφеб уጠиψ ኃዬеቇխли щቦሆεγኬጫοኔዔ хևኜիξоδ ыሴոнէ ωմቄкαዊ ехраվэֆሮ свегле бреቧιлюхα ծէψунሕ ካ хаկиփи уճо ቪω идрለψοфе. Վጠյоп оτуժուሠаբ υнէхոкрևրа վуμը дрուጌ ጾ իժጺψиб οռеጳаտω ψθпрιхиξፋч ምժ цедኜ сн ሰኦжутрабጫт էςαቅ сла ոдецаյո уրէбаσ ቮωглιц φуρ сυጌεጺу ዔдυγе. Еξ кሚքኞሆечክт слኆстθ ци ረθшо οк էփуժ εዊ ጅрсεваሡωсէ ፀፆሤаπипዔծ ξисвቀжաጯ офуթዡհο псиሳатвов вቂпабич иյዮχя ռοст аփխсαጆу. Кεቫесрሲ жоհխг ωваհω ևվуፐυ խጶеч ኆ шыфևσоհ. Слаሬиմሧтр адеծыв ωлθдልкιр աዷիрօሰед чэщխςοኖուሷ ил υχոпсу ሱиφυстի ጯучуктι. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Spowiedź święta - tutaj znajdziesz tekst, który mówi się w konfesjonale podczas spowiedzi. Zobacz jak się spowiadać - tak powinna wyglądać poprawna spowiedź, jak należy się do niej przygotować i co zrobić, by spowiedź była - TEKSTUklęknij w konfesjonale, powiedz: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus .Kapłan odpowiada: Na wieki wieków. się: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen .Kapłan uczyni znak krzyża i zachęci do ufności w miłosierdzie Boże, na przykład, może to uczynić słowami: Bóg niech będzie w twoim sercu , abyś skruszony w duchu wyznał swoje wyznanie grzechów powiedz: ostatni raz spowiadałem (am) się przed (..), pokutę odprawiłem. Popełniłem następujące grzechy: Wylicz te grzechy, a przy ciężkich podaję liczbę i zakończenie: więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie serdecznie żałuję i proszę Boga Ojca o słuchaj uważnie pouczeń kapłana i zapamiętaj zadaną pokutę. Przed przyjęciem rozgrzeszenia okaż jeszcze raz skruchę –Słowami – Boże bądź miłości w mnie rozgrzeszenia kapłan wypowiada słowa –Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą, przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Duch Świętego na odpuszczenie grzechów ,niech ci udzieli przebaczenia i pokoju ,przez posługę Kościoła i ja odpuszczam Tobie grzechy, w imię Ojca, Syna i ducha Świetego . Puka w konfesjonałOdpowiedz: AmenPo udzielaniu rozgrzeszenia, kapłan może zwrócić się do ciebie słowami – Wysławiajmy Pana bo jest - Bo jego miłosierdzie trwa na wiekiPan odpuścił tobie grzechy. Idź w ofertyMateriały promocyjne partnera Spis treści Spowiedź: jak się spowiadać? Jak się spowiadać? Jakie grzechy wyznać? Jak się mówi spowiedź? Jak się spowiadać? Formuła – krok po kroku Spowiedź: co się mówi na zakończenie?Spowiedź: jak się spowiadać? Spowiedź to sakrament, podczas którego wierny wyznaje swoje grzechy i prosi Boga o przebaczenie oraz pojednanie z Kościołem. Choć czas jej trwania zwykle nie jest zbyt długi, a sama spowiedź nie jest niczym strasznym, wiele osób obawia się wyznawania grzechów kapłanowi, czując się z tym nie do końca komfortowo. Dodatkowym stresem dla niektórych jest formułka spowiedzi, którą należy wypowiedzieć będąc w konfesjonale. Jest ona jednak bardzo krótka, a jej zapamiętanie nie powinno być kłopotliwe. Jeśli mimo to w trakcie spowiedzi jej fragmenty wypadną Ci z głowy, nie stresuj się. Możesz wówczas poprosić o pomoc kapłana lub powiedzieć pewne rzeczy własnymi słowami. Pamiętaj, że najważniejsze w spowiedzi jest szczerze wyznanie grzechów i postanowienie poprawy. Sama formułka jest sprawą drugorzędną. Jak się spowiadać? Jakie grzechy wyznać? Aby spowiedź była ważna, penitent (osoba spowiadająca się) powinien wcześniej zastanowić się nad popełnionymi grzechami, przypomnieć je sobie, a następnie szczerze je wyznać i okazać żal oraz skruchę. Czasami jednak możemy nie zdawać sobie sprawy z tego, że nasze zachowanie było grzechem. Na przykład w przypadku przykazania „Nie zabijaj” nie chodzi bowiem jedynie o popełnienie morderstwa, ale też narażanie swojego bądź cudzego życia i zdrowia poprzez lekkomyślne zachowanie, wdanie się w bójkę czy życzenie komuś śmierci. Wśród grzechów znajdują się także bycie obłudnym, nie dotrzymywanie obietnic, oszukiwanie bliźnich, wstydzenie się swojej wiary, bluźnierstwa przeciw Bogu, opuszczanie Mszy Świętych, brak troski o współmałżonka i dzieci, niesprawiedliwość, pijaństwo, lenistwo, lekceważenie przepisów drogowych czy złe traktowanie zwierząt. Przed pójściem do spowiedzi trzeba zatem mocno przemyśleć swoje zachowanie, a w konfesjonale opowiedzieć kapłanowi o jego wątpliwych elementach. Jak się mówi spowiedź? Formułka do spowiedzi przystosowana dla osób dorosłych jest bardzo prosta i ci, którzy spowiadają się regularnie, z pewnością znają ją na pamięć. Osoby, które ostatni raz u spowiedzi były dawno temu również nie powinny mieć problemów z jej zapamiętaniem. Od czego zacząć? Przed przystąpieniem do spowiedzi należy upewnić się czy w konfesjonale obecny jest kapłan i czy aktualnie nie spowiada innej osoby. Jeżeli spowiednik jest sam, wówczas można do niego podejść. Penitent może na początku usłyszeć krótką modlitwę księdza i zachętę do skruchy. Osoba spowiadająca się powinna zacząć swoją wypowiedź od nakreślenia znaku krzyża i cichego: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”. Następnie, aby przywitać się z kapłanem, należy powiedzieć: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus…”. Po odpowiedzi księdza następuje spowiedź właściwa. Jej przebieg opisujemy poniżej w kilku krokach. Jak się spowiadać? Formuła – krok po kroku Po przywitaniu się z kapłanem osoba spowiadająca się: Podaje datę ostatniej spowiedzi lub przybliżony czas jaki od niej minął. Zwyczajowo mówi się to w słowach: „Ostatnia moja spowiedź była…” Dokonuje autoprezentacji, aby spowiednik wiedział z kim ma do czynienia. Pozwala mu to później właściwie ocenić grzechy i dobrać odpowiednią naukę. Mówiąc o sobie warto powiedzieć o wieku i sytuacji życiowej, np. „Mam pięćdziesiąt osiem lat. Od trzydziestu lat jestem mężatką. Mamy z mężem dwójkę dzieci, które wyjechały za granicę. Pracuję zawodowo, ale wkrótce przechodzę na emeryturę. Mąż jest rencistą”. Mówi, co zmieniło się od ostatniej spowiedzi, w jaki sposób pracował nad sobą i poprzednio wyznawanymi grzechami, np. „Po ostatniej spowiedzi przestałam się wtrącać w pożycie małżeńskie moich dzieci, a także przestałam ukrywać przed mężem ważne sprawy”. Wyznaje grzechy, które popełniła od ostatniej spowiedzi. Postanawia poprawę, mówiąc: „Więcej grzechów nie pamiętam. Za wszystkie serdecznie żałuję i obiecuję poprawę. Proszę o rozgrzeszenie i pokutę”. Spowiedź: co się mówi na zakończenie? Po wyznaniu wszystkich popełnionych grzechów i postanowieniu poprawy, spowiednik zaczyna rozmowę z penitentem. Kapłan poucza go co do wymienionych grzechów, może także dopytać o pewne kwestie, by lepiej je zrozumieć. Następnie ksiądz nakłada na spowiednika pokutę i wypowiada formułę rozgrzeszenia: „Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna, i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego”. W tym momencie kapłan kreśli znak krzyża, dlatego spowiednik musi odpowiedzieć: „Amen”. Po rozgrzeszeniu spowiednik może dodatkowo powiedzieć: „Wysławiajmy Pana, bo jest dobry”. Wówczas penitent odpowiada: „Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki”. Spowiedź kończy się wypowiadaną przez księdza formułą: „Pan odpuścił Tobie grzechy, idź w pokoju”. To moment, w którym osoba spowiadająca się odpowiada: „Amen”. Wychodząc z konfesjonału można pocałować stułę, która często jest widoczna na zewnątrz konfesjonału. Nie jest to obowiązkowe, stanowi jednak wyraz skruchy penitenta, a także wdzięczności za okazane Miłosierdzie. Zobacz także: Różaniec za zmarłego - jak odmawiać różaniec? W świecie gotyckich katedr: Girona Wizyta duszpasterska - jaki ma przebieg i jak się do niej przygotować? Msza za zmarłych - jak napisać intencje mszalne? Kiedy chodzi ksiądz po kolędzie i jak przebiega wizyta? Bibliografia Radecki A., „Jak się spowiadać?”, 2008, ISBN: 978-83-60703-79-3 Marchioro R., „Spowiedź sakramentalna. Praktyczny przewodnik dla penitentów i spowiedników”, Kraków 2011, ISBN: 978-83-61881-49-0 Oceń artykuł (liczba ocen 29) Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Czy podpowiadać dziecku, z czego ma się spowiadać? Czy robić z dzieckiem „listę grzechów”? Jeśli zależy ci na religijnym rozwoju swego dziecka, potraktuj tę sprawę poważnie. Oto 5 naszych wielu z nas spowiedź nie jest łatwym doświadczeniem. Mamy obawy, wątpliwości, stresujemy się, czasem nie widzimy w niej sensu. Twojemu dziecku może być tym trudniej. Jest kilka sposobów, by mu w tym pomóc. Oto pięć praktycznych także:Ciągle te same grzechy… Jak to zrobić, żeby spowiadać się lepiej?1. Nie musiszJeśli argument, którym próbujesz przekonać twoje dziecko do spowiedzi brzmi „musisz”, „tak trzeba”, to spowiedź momentalnie staje się obowiązkiem – i to dość przykrym – w rzędzie stu tysięcy innych obowiązków. Warto zobaczyć (i pokazać) ją z innej bój się rozmawiać z dzieckiem o tym, co spowiedź daje. A co daje? Oczywiście wybaczenie grzechów. Ale to także moment, w którym Jezus mówi nam na nowo: „Jesteś mój! Jesteś moja! Mimo twoich upadków, wszystkich złych rzeczy, które zrobiłeś, Ja z ciebie nie zrezygnowałem i nie zrezygnuję. Twój grzech – nawet bardzo poważny – nic nie zmienił w moim sercu. Dla mnie nadal jesteś ukochany, jedyny, bezcenny”.Znak krzyża, który kapłan robi nad nami przy ostatnich słowach rozgrzeszenia (i który my sami wtedy robimy – o czym warto dziecku przypomnieć) to powtórzenie tego małego znaku krzyża, jaki nakreślono nam czole w godzinie naszego chrztu – znaku nieodwołalnej przynależności do spowiedzi chodzi zarówno o odpuszczenie grzechów, jak i o przeżycie na nowo tej przynależności do Jezusa, któremu nigdy nie przestaje na nas Osobisty rachunek sumieniaPod żadnym pozorem nie mów dziecku, z czego ma się spowiadać, a już na pewno nie rób z nim „listy grzechów”. Rozmawiaj z nim natomiast o tym, czym jest grzech – że nie chodzi tylko o złamanie prawa, przykazania, ale o to, że grzech polega na wybraniu fałszywego dobra zamiast przecież nie o to, by mały człowiek wyuczył się prawa, ale o to, by sam rozwijał swoje sumienie i uczył się z niego korzystać. To są straszne momenty, kiedy w konfesjonale dziecko wyciąga kartkę i czyta z niej słowa, których czasem nie potrafi nawet dobrze wymówić, a co dopiero kiedy ośmiolatek spowiada się, że nie był na niedzielnej mszy świętej. Przecież nie on o tym zdecydował (!). Nie każ dziecku spowiadać się z twoich Nie bój sięCzęsto w nas, dorosłych, jest sporo obaw o to, jak na nasze grzechy zareaguje spowiednik. Dziecko może bać się tym bardziej. Warto przypominać mu o tym, że w spowiedzi najważniejsze jest to, że spotykamy się z kochającym nas Bogiem. Ksiądz jest tutaj „nieważny”.I nawet jeśli trafisz na gbura albo na gościa, którego od rana bolą zęby i który każdego penitenta traktuje jak wroga tylko dlatego, że zjawił się w konfesjonale, to nie chodzi o niego, ale o Jezusa, który jest zawsze dobry. Warto to przypominać dziecku, bo mogą się zdarzyć różne także:Czy to już grzech ciężki czy jeszcze lekki? Jak je rozpoznać?4. Idź razem z dzieckiemTo bezcenna sprawa. Jeśli tylko możesz, postaraj się „zgrać” swoje spowiedzi ze spowiedziami dziecka. Zupełnie inaczej będzie się czuło, czekając na spowiedź w kolejce, w której stoisz koło niego (i wchodzisz przed nim), niż w kolejce obcych ludzi, albo równie zestresowanych i rozkojarzonych kolegów i twoje dziecko widzi, że ty pierwszy/pierwsza wchodzisz do konfesjonału, ma dużo większe szanse nie bać się i zrozumieć, że to coś normalnego, bezpiecznego. Jeśli z jakichś powodów nie możesz przystępować do sakramentu pokuty i pojednania, rozmawiaj o tym z dzieckiem na tyle otwarcie, na ile to możliwe. Inaczej twoje ewentualne „nie, bo nie” powtórzy szybciej, niż się Wspólna pokutaPo spowiedzi zapytaj dziecko, jaką otrzymało pokutę. Możesz też powiedzieć o swojej. Pomóż mu ją wykonać. Wykonajcie pokutę wspólnie. W ten sposób pomożesz mu odkryć, że pokuta i pojednanie są wspólną sprawą ludzi wierzących, że możemy sobie nawzajem pomagać w drodze do też przypominać dziecku, że pokuta to nie „dług”, który spłacamy Panu Bogu za nasze grzechy, ale pierwszy krok, jaki stawiamy na drodze ku dobru; że za nim mają iść następne, które już sami będziemy odkrywać. W ten sposób pomożesz też dziecku uniknąć stresu przed następną spowiedzią z powodu zapomnianej także:Ksiądz stanął w kolejce do spowiedzi i doświadczył rzeczywistości z drugiej strony kratki Wielkanoc stanowi najważniejsze święto dla chrześcijan, ponieważ upamiętnia śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Dlatego też spowiedź wielkanocna jest dla katolików obowiązkowa, co nakazują również przykazania kościelne. Obostrzenia epidemiczne w Polsce zostały praktycznie wyeliminowane, więc wierni nie powinni mieć wątpliwości, czy odbędzie się spowiedź tradycyjna w konfesjonale. Do kiedy obowiązuje okres spowiedzi wielkanocnej? Jak się do niej przygotować? Gdzie w kościołach w Poznaniu można wyznać grzechy?Według Katechizmu Kościoła katolickiego sakrament pokuty i pojednania - czyli spowiedź - jest aktem liturgicznym, poprzez który chrześcijanin w postawie nawrócenia prosi o przebaczenie Boga i o pojednanie z Kościołem. Przykazania kościelne nakazują katolikom przynajmniej raz w roku przystąpić do spowiedzi, a kolejne zobowiązuje do przyjęcia Komunii świętej przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym. Dlatego też tuz przed świętami wielkanocnymi, a najczęściej w Wielkim Tygodniu, w kościołach ustawiają się długie kolejki do spowiedzi wielkanocnej obowiązuje od środy popielcowej do niedzieli Trójcy Świętej. W tym roku to okres od 2 marca do 12 czerwca też:Czy Wielki Piątek jest dniem wolnym od pracy w tym roku?Spowiedź wielkanocna: Jak się przygotować?Do spowiedzi nie powinno się przystępować bez odpowiedniego przygotowania. Kościół pomaga wiernym w tym procesie, podając 5 warunków dobrej spowiedzi. Oto 5 warunków dobrej spowiedzi:rachunek sumienia, żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy, wyznanie grzechów, zadośćuczynienie Bogu i bliźnim. Spowiedź wielkanocna: Czym jest akt żalu doskonałego?Kościół pozwala na skorzystanie z alternatywy tradycyjnej spowiedzi w przypadku, kiedy nie można jej odbyć osobiście. Akt żalu doskonałego jest wpisany w Kodeksie Prawa Kanonicznego w kan. 916, który wskazuje, że zawsze ilekroć istnieje poważna racja i nie ma możliwości wyspowiadania się, wtedy dla usposobienia duszy do stanu łaski wierny „jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Sprawdź też:Tajemnice różańca świętego. Sprawdź, jak odmawiać różaniecOznacza to, że wierny uzyskuje wtedy prawdziwe przebaczenie grzechów, ale jak tylko ustaną przeszkody dla odbycia spowiedzi, przy najbliższej okazji musi wyznać te grzechy podczas spowiedzi ważne, spowiedź na odległość jest nieważna. Nie można więc spowiadać się telefonicznie albo online np. przez komunikator internetowy. Wielki Post 2022: Kalwarie w Polsce. 10 najsłynniejszych dró... Spowiedź wielkanocna w Poznaniu: Godziny spowiedziWyspowiadać się można w każdym kościele, a ksiądz będzie czekał w konfesjonale najczęściej podczas mszy świętej. Ta zasada jednak może się różnić w zależności od danej parafii. Dlatego przed spowiedzią warto sprawdzić, jakie zwyczaje panują w parafii, do której zamierzamy się udać. Ponadto w Wielkim Tygodniu możliwość wyznania grzechów pojawia się częściej, ponieważ w poszczególnych kościołach księża spowiadają w dodatkowych też:Godziny mszy św. i adresy parafii w PoznaniuNa stronie internetowej archidiecezji poznańskiej znajdziemy informację o wybranych kościołach w centrum Poznania, gdzie czeka ksiądz w konfesjonale o stałych godzinach:Katedra, ul. Ostrów Tumski - całodzienna spowiedź w każdy piątek w godz. 9-18 (w kaplicy Najświętszego Sakramentu). Fara (Kolegiata Poznańska), ul. Gołębia 1 - konfesjonał stałego dyżuru - w dni powszednie: w niedziele: 10-11, 18-19; - w okresie kolędowym oraz w lipcu i sierpniu w dni powszednie tylko i 18-19, w piątki Ojcowie Dominikanie – Kościół Akademicki pw. Matki Bożej Różańcowej, al. Niepodległości 20 - w dni powszednie podczas Mszy św. o godz. 7, 8, 12 oraz w godz. (w lipcu i sierpniu z wyjątkiem Mszy św. o godz. 7 i 8); - w niedziele i uroczystości podczas każdej Mszy św. g. (w lipcu i sierpniu z wyj. godz. i Ojcowie Franciszkanie - Kościół pw. św. Franciszka Serafickiego, ul. Garbary 22 - dni powszednie: 7-11, - niedziela: pół godziny przed każdą Mszą św. Ojcowie Franciszkanie Konwentualni – Kościół pw. św. Antoniego z Padwy, ul. Franciszkańska 2 Dyżury Spowiedników ("na dzwonek") oprócz lipca i sierpnia - dni powszednie (od poniedziałku do piątku): - w soboty: ponadto podczas Mszy świętej w ciągu całego roku: w lipcu i sierpniu tylko podczas Mszy św. Ojcowie Jezuici - Kościół Najśw. Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Pocieszenia, ul. Szewska 18 - w piątki od godz. do Mszy św. o godz. 18; - w niedziele i obowiązujące święta podczas Mszy św. o godz. 11 i 18. Ojcowie Karmelici Bosi - Kościół pw. św. Józefa, ul. Działowa 25 - Wzgórze św. Wojciecha - od poniedziałku do soboty (oprócz lipca i sierpnia) w godzinach 8-12, - w niedziele: podczas Mszy św. (w lipcu i sierpniu tylko podczas Mszy św. o godz. i 18) Kościół pw. św. Marcina, ul. Święty Marcin 13 - pierwszy czwartek miesiąca w godzinach 16-18; - pierwszy piątek miesiąca w godzinach 15-18. Kościoły rzymskokatolickie w Poznaniu. Sprawdź 18 najwyżej o... Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Wskazówki - jak się spowiadać - i jak się nie spowiadać - czego na spowiedzi unikać - i na co zwrócić szczególną uwagę Zapraszam do odkrywania bogactwa, piękna, mocy i głębi sakramentu spowiedzi świętej (często nazywany również jako sakrament pokuty, sakrament pojednania z Bogiem, powrotu do Boga, Miłosiernego Ojca, do stanu łaski uświęcającej, łaski pojednania z Bogiem, sakrament Bożego przebaczenia, uzdrowienia relacji z Bogiem, uzdrowienia duszy), do przygody stawania w prawdzie, która nas wyzwala i uczy pokory i miłości przebaczającego Boga. 1. ♦ Dobre przygotowanie do spowiedzi to nie tylko starannie zrobiony rachunek sumienia. Aby maksymalnie otworzyć się na działanie Bożej łaski, włóżmy wysiłek i starajmy się wyeliminować błędy popełniane w związku z przystępowaniem do sakramentu spowiedzi. Tak jak wracamy do rachunku sumienia i sakramentu spowiedzi, tak warto wracać na tę stronę, aby odkrywać coraz głębszy wymiar spowiedzi i coraz delikatniejsze subtelności dotyczące naszego spowiadania się. 2. ♦ Myśląc o przystąpieniu do spowiedzi nie powinniśmy obawiać się, że Bóg może mi nie odpuścić najcięższych grzechów, że na to nie zasługuję. Zasmucamy tym samym Boga Ojca, który w sakramencie pojednania chce, abyśmy najpierw przed Jego obliczem sprawiedliwie osądzili własne grzechy w sumieniu, a potem przyjęli jego miłosierne przebaczenie. Nie należy kierować stwierdzeniem z Małego Katechizmu, że "Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza a za złe karze", które, wyjęte z kontekstu, mylnie przedstawia obraz Boga. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, by móc okazać swoje miłosierdzie. Za grzechy karzemy się sami, gdy dotykają nas skutki naszych własnych grzechów. Spowiedź jest od tego, by Bóg od nas się dowiedział (to co już i tak wie) co złego zrobiliśmy, i że żałujemy i by nam odpowiedział, że mimo tych grzechów Bóg chce być z nami (że nas nie zabije, ani nie odrzuci). 3. ♦ Nie spowiadamy się mając na uwadze w pierwszej kolejności fizyczną obecność spowiednika. Na początku spowiedzi nie zapominamy postawić się w duchowej obecności pierwszej Osoby Boskiej - Boga Ojca. "Ojciec miłosierdzia jest źródłem wszelkiego przebaczenia. Dokonuje On pojednania grzeszników przez Paschę swojego Syna i dar Ducha Świętego, za pośrednictwem modlitwy i posługi Kościoła: Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (KKK 1449). 4. ♦ Nie możemy pozwolić, aby naturalny wstyd z naszych grzechów i słabości wywołał w nas strach (np. co sobie spowiednik o mnie pomyśli) i kombinowanie jak grzechy najłagodniej wyznać w sposób zawoalowany. W ostateczności strach może doprowadzić nas do zatajenia grzechu śmiertelnego! Naturalny wstyd powinien być połączony z najważniejszym elementem spowiedzi: szczerością = stawaniem w prawdzie przed Bogiem = postawą pokory, czyli znajomości prawdy o sobie. Potraktujmy nieprzyjemny wstyd jako część pokuty za nasze grzechy. 5. ♦ Celem spowiedzi jest spotkanie w prawdzie z Bogiem Miłosiernym, gdzie na początku przeżywamy niesmak naszej grzeszności, wstyd, niepewność, lęk przed odrzuceniem, a kończymy pokojem wewnętrznym, wdzięcznością, radością jako skutkiem dotknięcia przez tajemnicę Bożego przebaczenia. 6. ♦ Nie wstydźmy się i nie bójmy się przystąpić do spowiedzi po latach. Wielka jest radość w niebie z takiego nawrócenia, a spowiednik słysząc, że to wyjątkowa sytuacja, podpowie i przypomni jak się spowiadać i przeprowadzi delikatnie i troskliwie przez całą spowiedź. 7. ♦ Aby spowiednik mógł lepiej zrozumieć naszą sytuację życiową, na początku spowiedzi przedstawiamy się w jakim jestem wieku, jakiego jestem stanu, np. "mam lat 45 i jestem mężem i ojcem trójki dzieci", "mam lat 23 i jestem studentką 3 roku", "mam 30 lat i jestem osobą żyjącą samotnie", "mam 27 lat, nie pracuję, choruję na schizofrenię" (por. KPK 979). 8. ♦ Przedstawiamy też nasz stan duchowy, tzn. konkretnie, ile tygodni temu byliśmy u spowiedzi, czy odprawiliśmy pokutę, czy przypomniały nam się jakieś grzechy śmiertelne, których zapomnieliśmy wyznać na ostatniej spowiedzi. Dobrze jest dodać czy regularnie przyjmujemy Komunię św. i kiedy ostatnio Komunię przyjęliśmy. 9. ♦ Nie spowiadamy się z żadnych spraw, wydarzeń, stanów i czynów, w których nie mieliśmy świadomości i woli, że popełniamy zło. Tak więc: - Nie spowiadamy się z cierpień i problemów, które przysparzają nam inni, z cudzych grzechów, np. męża, ojca, brata, koleżanki, chyba że się do nich przyczyniliśmy lub chroniliśmy tych, którzy popełnili zło (por. KKK 1868). - Nie spowiadamy się z niezależnie od nas pojawiających się u każdego pokus, złych i nieczystych myśli, wyobrażeń, wspomnień, uczuć, emocji, a tylko jeśli im ulegliśmy lub wystawialiśmy się na pokusy. - Nie spowiadamy się z tego co nam się śniło. - Nie spowiadamy się z rozproszeń na modlitwie i na mszy św., chyba że się na takie rozproszenia świadomie wystawialiśmy, sami je wywoływaliśmy lub podtrzymywaliśmy. Msza św. i modlitwa to nie gra komputerowa albo teleturniej, gdzie rezultat zależy od stopnia koncentracji. - Nie spowiadamy się z wątpliwości w wierze, chyba że zaniedbywaliśmy rozumowe pogłębianie naszej wiary. - Nie spowiadamy się z tego, co robimy dobrze i których przykazań przestrzegamy i z tego, że generalnie jesteśmy dobrymi ludźmi. - Nie spowiadamy się z tego, że nie byliśmy na mszy św. niedzielnej z powodu choroby lub innej przeszkody niezależnej od nas. - Nie spowiadamy się z bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu, "które nigdy nie będzie odpuszczone". Jest to grzech wiecznego odrzucenia Bożej miłości, jaki popełniły upadłe anioły. O tym grzechu mówił Jezus w kontekście królestwa szatana (por. Mt 12,22-32 i Mk 3,22-30). Tylko istoty obdarzone wolną wolą i żyjące poza czasem mogły dokonać wiecznego odrzucenia służenia Bogu, a człowiek nie jest w stanie dokonać wyboru na całą wieczność. Nauczanie Kościoła to potwierdza: Kościół otrzymał władzę odpuszczania wszystkich grzechów popełnionych przez człowieka: "Nie ma takiej winy, nawet najcięższej, której nie mógłby odpuścić Kościół święty" (KKK 982). Oczywiście ważne jest na spowiedzi aby zaznaczyć, że grzesząc liczyło się już na miłosierdzie Boże, na to że się wyspowiadamy, ale nie należy nazywać tego grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, który ma dużo głębsze znaczenie teologiczne i jest praktycznie poza zasięgiem człowieka. Logicznie rzecz biorąc, jakbyśmy zgrzeszyli przeciw Duchowi Świętemu zgodnie ze znaczeniem tych fragmentów Ewangelii to bezsensowne byłoby chodzenie do spowiedzi bo nie mogłaby ona dać odpuszczenia wszystkich grzechów, czyli pojednania z Bogiem. - Nie spowiadamy się z grzechów pokoleniowych, bo jedyny grzech przekazywany z pokolenia na pokolenie to grzech pierworodny, który jest gładzony w momencie przyjęcia chrztu (zob. opinia teologiczna Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski). Z pokolenia na pokolenie mogą co najwyżej przechodzić skutki grzechu. Kolejne pokolenie może cierpieć skutki - konsekwencje grzechu popełnionego kiedyś przez przodka. - Nie spowiadamy się z tego, że grzesząc myśleliśmy w sposób wyrachowany, że pójdziemy potem do spowiedzi i Bóg nam ten grzech przebaczy. To jest właśnie świadomość Bożego miłosierdzia, że nie wiadomo ile razy odejdziemy od Niego to zawsze na nas czeka z przebaczeniem. Opieranie się pokusom nie polega na pielęgnowaniu fałszywego strachu, że następnym razem Bóg może nam nie odpuścić grzechu. Opieranie się grzechowi powinno wypływać z wdzięczności do Boga za to, że kocha nas bezwarunkowo, bez względu na to jakimi jesteśmy grzesznikami i jak często w grzech popadamy. - Nie spowiadamy się z trudnych sytuacji życiowych szukając pocieszenia i recepty na problemy u spowiednika zamiast u rodziny, najbliższych, przyjaciół, lekarzy, terapeutów i profesjonalnych doradców w konkretnych dziedzinach, którzy lepiej znają nas i naszą sytuację niż spowiednik i są lepiej przygotowani, aby pomagać w konkretnych problemach życiowych, zdrowotnych, psychologicznych i psychicznych. - Nie spowiadamy się z grzechów, które już kiedyś wyznaliśmy na spowiedzi i zostały nam odpuszczone, a które powracają nam w pamięci. Spowiedź święta to nie wymazywanie negatywnych wspomnień, to nie gumka do ścierania pisma ołówkowego. Skutki grzechów, z których się wyspowiadaliśmy, i tak mogą pozostawać na całe życie. Należy wtedy czynić zadośćuczynienie, a nie powtórnie się z nich spowiadać. - Osoby dorosłe nie spowiadają się z picia alkoholu, chyba że są w nałogu, albo nadużywały picia, albo przyczyniło się to do popełnienia jakiegoś grzechu. 10. ♦ Bardzo ważne jest oczyszczenie naszej spowiedzi z tych "pseudogrzechów" po to, by nasza uwaga mogła skupić się na lepszym badaniu sumienia - odszukaniu rzeczywistych grzechów i tych głębiej ukrytych - na rzeczywistym stawaniu w prawdzie. Tylko w ten sposób lepiej poznamy nasz stan duchowy, gdy oczyścimy rachunek sumienia i spowiedź z tych elementów bez znaczenia moralnego, które zakrywają to co istotne. 11. ♦ Unikamy ogólników, np. "zgrzeszyłem przeciw 1, 4 i 9 przykazaniu" albo "spowiadam się z grzechu lenistwa i gniewu" albo "opuszczałem msze święte". Nazwijmy grzech "po imieniu". Precyzujmy i opisujmy konkretne sytuacje i istotne okoliczności, w których grzech popełniliśmy, w szczególności grzech śmiertelny, aby spowiednik wiedział dokładnie o co chodzi i mógł udzielić nam właściwej rady i pouczenia. 12. ♦ Nie spowiadamy się zbyt skrupulatnie i unikamy zbyt szerokiego i szczegółowego opisywania sytuacji. Opisujemy to co najważniejsze, najbardziej istotne w mojej relacji z Bogiem. 13. ♦ Nie spowiadamy się, że "może byłem niecierpliwy, może kogoś skrzywdziłem". To wymaga głębszego przebadania sumienia. Albo faktycznie byłem niecierpliwy w konkretnej sytuacji, którą pamiętam, albo nie wymieniam asekuracyjnie tego grzechu (tak na wszelki wypadek). Spowiadamy się tylko z grzechów, które sumienie jasno nam wyrzuca, a w razie wątpliwości pytamy spowiednika. Bóg chce, abyśmy przed nim stanęli w prawdzie, w postawie "tak lub nie" a nie w postawie "być może". 14. ♦ Nawet jeśli jeden grzech nam najbardziej zaprząta sumienie i jest naszym największym problemem to mimo wszystko robimy rachunek z całego życia duchowego nie poprzestając na tym jednym najgorszym grzechu. Przez jeden wielki grzech nie możemy zaniedbać robienia całościowego rachunku sumienia. 15. ♦ Robiąc rachunek sumienia przed spowiedzią nie posługujemy się w pierwszej kolejności propozycjami rachunku sumienia napisanych przez innych! Najważniejszy jest bowiem osobisty wgląd w głąb sumienia, wsłuchanie się samemu co nam sumienie wyrzuca, bez zapośredniczenia. Najpierw więc przeprowadzamy osobiste badanie sumienia bez jakichkolwiek sugestii z zewnątrz. Różne propozycje rachunków sumienia pełnią rolę pomocniczą i mogą pomóc zauważyć to, czego jeszcze nie zauważyliśmy robiąc osobisty rachunek bez podpowiedzi i sugestii (pomóc naprostować i uwrażliwić nasze sumienie). KKK 1454: "Do przyjęcia sakramentu pokuty należy przygotować się przez rachunek sumienia przeprowadzony w świetle słowa Bożego. Najbardziej nadają się do tego teksty, których należy szukać w Dekalogu i w katechezie moralnej Ewangelii i Listów Apostolskich: w Kazaniu na Górze i pouczeniach apostolskich (por. Rz 12-15; 1 Kor 12-13; Ga 5; Ef 4-6)." Można skorzystać tutaj z oferty Wydawnictwa Gaudium. 16. ♦ W trakcie spowiedzi nie robimy dopiero rachunku sumienia, który należy zrobić przed spowiedzią. Chyba, że potrzebujemy specjalnej pomocy spowiednika, żeby pomógł nam zrobić rachunek sumienia, bo nie umiemy z różnych powodów. 17. ♦ Nie boimy się dopytać spowiednika o pewne kwestie, których nie rozumiemy. Jeśli mamy wątpliwości np. co do grzechu to należy zapytać o to spowiednika, a nie bagatelizować sprawę. 18. ♦ Grzechy śmiertelne (często również określane jako grzechy ciężkie) wymieniamy co do ilości i okoliczności (to są te popełnione dobrowolnie, świadomie i w ważnych sprawach, które zrywają z naszej strony jedność z Bogiem czyli stan łaski uświęcającej; por. KKK 1856-1857). Najlepiej je oceniać według poważnych przekroczeń 10 Przykazań Bożych (por. KKK 1858). Nie należy ich mylić z siedmioma grzechami głównymi, które określają powszechność występowania danego grzechu, ale nic nie mówią o ciężarze grzechu (por. KKK 1866). Poczytaj więcej na temat grzechów powszednich i śmiertelnych i grzechów lekkich i ciężkich. 19. ♦ Wyznając grzech śmiertelny warto dostrzec i wypowiedzieć jego przyczyny i skutki, czyli ogrom zła, które czyniąc ten grzech wyrządziliśmy. Robimy to, aby bardziej zrozumieć istotę grzechu po to, by bardziej żałować. 20. ♦ Patrząc w sumieniu na zło grzechu starajmy się dostrzec jego istotę przez jak najbardziej obiektywne spojrzenie: najpierw na uczynione zło (skutki grzechu), potem spojrzeć na okoliczności popełnionego grzechu, a dopiero potem na towarzyszące nam intencje, które doprowadziły nas do popełnienia tego grzechu. 21. ♦ Warto zwrócić uwagę na zło tych szczególnych grzechów, które stały się zgorszeniem dla innych, lub które wspólnie z innymi popełniliśmy. Mt 18, 6-7: Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza. Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie. Por. Mk 9,42. Łk 17, 1-2: Rzekł znowu do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie! Jezus mówiąc o "powodzie grzechu dla jednego z tych małych" niekoniecznie ma na myśli małych wzrostem czy wiekiem, ale raczej tych którzy są mali w wierze. 22. ♦ Na spowiedzi nie starajmy się ukryć grzechu, którego najbardziej się wstydzimy poprzez np. jakieś zawiłe określenia, bądź wymienianie go w sposób jak najbardziej nie zwracający uwagi, ale wręcz przeciwnie. Możemy nawet zaznaczyć, że "jest to moja wada główna", albo że "tego grzechu wstydzę się najbardziej". 23. ♦ Gdy popełniamy tylko grzechy powszednie (inaczej określane również jako grzechy lekkie; KKK 1862: gdy w materii lekkiej nie przestrzega się normy prawa moralnego lub gdy nie przestrzega się prawa moralnego w materii ciężkiej, lecz bez pełnego poznania czy całkowitej zgody) to spowiedź w konfesjonale nie jest konieczna aby przystępować do Komunii Św. Pamiętajmy tylko, aby Akt Pokuty na początku każdej mszy przeżyć jako spowiedź powszechną, podczas której Bóg odpuszcza nam te grzechy powszednie, byśmy z oczyszczonym sercem mogli w pełni uczestniczyć w dalszej części mszy św. i godnie przystąpić do Komunii Świętej. Grzechy lekkie na każdej mszy św. gładzi jeszcze uważne słuchanie Słowa Bożego ("Niech słowa Ewangelii zgładzą grzechy nasze") i przystąpienie do Komunii Św. ("Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja"). 24. ♦ Aby podczas spowiedzi uporządkować wyznawanie grzechów i aby zmniejszyć szanse, że któryś z grzechów zapomnimy wyznać, najlepiej wyznawać grzechy według określonego porządku: np. wg dziesięciu przykazań Bożych i pięciu przykazań kościelnych, według siedmiu grzechów głównych, według grzechów popełnionych myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem, według grzechów popełnionych względem Boga, bliźniego i siebie samego. Przy regularnym przystępowaniu do spowiedzi nie spisujemy grzechów i nie spowiadamy się z kartki. 25. ♦ Jeśli Bóg daje nam taką łaskę, że podczas rachunku sumienia widzimy, że nie popełniliśmy wyraźnego zła to można wyznać grzechy zaniedbania, czyli dotyczące dobra, którego nie uczyniliśmy: np. wszystkich konkretnych okazji-możliwości do czynienia dobra, które odrzuciliśmy - nie wykorzystaliśmy. Jeszcze bardziej wymagające jest spojrzenie w sumieniu ile okazji do czynienia dobra sami nie stworzyliśmy. 26. ♦ Na początku spowiedzi i na zakończenie nie opuszczamy standardowych formuł. Formuły: "W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Ostatni raz u spowiedzi byłem .... miesięcy (tygodni) temu. Pokutę odprawiłem i chcę wyznać moje grzechy" i "Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie bardzo żałuję i pragnę poprawy" są integralnymi elementami rytuału spowiedzi, podkreślają ważne warunki spowiedzi i nie powinno się ich omijać lub przeinaczać siląc się na oryginalność wypowiedzi. Nabożne wypowiadanie formuł, których nauczyliśmy się najczęściej w dzieciństwie pozwoli nam przeżyć sakrament spowiedzi również jako wydarzenie liturgiczne (zob. KKK 1480). 27. ♦ Tak wygląda zwykła formuła spowiedzi (można ją sobie zapisać w postaci obrazka-ściągawki): JAK PRZYSTĄPIĆ DO SAKRAMENTU SPOWIEDZI? 1. Zanim przystąpimy do spowiedzi zadajmy sobie pytania: - czy odmówiłem pokutę z ostatniej spowiedzi? - czy zrobiłem rachunek sumienia żałując popełnionych grzechów? - czy szczerze pragnę poprawy i unikania wszystkich grzechów? 2. Rozpoczynając spowiedź czynimy znak krzyża † i mówimy: JA: W imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego. Amen. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. KSIĄDZ: Na wieki wieków. Amen. Ksiądz może jeszcze dodać krótką modlitwę lub zachętę do szczerego wyznania grzechów np.: Bóg niech będzie w sercu Twoim, abyś szczerze wyznał(a) swoje grzechy. 3. Krótko przedstawiamy się spowiednikowi: ile mamy lat, jaki jest nasz stan, czym się zajmujemy i inne ważne dla spowiednika informacje (np. Mam 35 lat. Jestem żonaty i mam dwoje dzieci. Jestem księgowym. Zmagam się z poważną chorobą serca): JA: Mam … lat. Jestem… Mam… 4. Przedstawiamy spowiednikowi stan naszej duszy: JA: Ostatnio spowiadałem się … (miesiąc, tydzień, rok) … Komunii byłem ostatnio… Po ostatniej spowiedzi pokutę odprawiłem (albo przyznajemy się: nie odprawiłem). (można dodać: na ostatniej spowiedzi zapomniałem wyznać grzech…) i pragnę wyznać moje grzechy... WYZNAJEMY GRZECHY (opisujemy nasz stan, wyrażamy żal i prowadzimy rozmowę ze spowiednikiem). 5. Na zakończenie: JA: Więcej grzechów nie pamiętam, ale za wszystkie bardzo żałuję i pragnę poprawy. Wtedy ksiądz może zapytać o coś i udzielić nauki i zadaje pokutę. Na koniec zachęca nas np. słowami K: żałuj za grzechy i udziela rozgrzeszenia. Gdy spowiednik się modli i mówi formułę rozgrzeszenia my modlimy się wyrażając szczególnie nasz żal np. słowami: JA: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu! 6. Na zakończenie rozgrzeszenia ksiądz czyni znak krzyża † i my też się żegnamy † odpowiadając: JA: Amen. Kapłan może dodać K: Wychwalajmy Pana, bo jest dobry Wtedy odpowiadamy JA: Bo Jego miłosierdzie trwa na wieki. K: Pan odpuścił tobie grzechy, idź w Amen. (możemy dodać podziękowanie i wychodzimy z konfesjonału). 28. ♦ Nie staramy się "ulepszać" sakramentu spowiedzi przez wprowadzanie dodatkowych, oryginalnych i pomysłowych elementów. Dodawanie "usprawnień" nie przysporzy nam więcej łaski Bożej, a może spowodować zagubienie istoty spowiedzi albo wręcz magiczne do niej podejście. Modne jest np. umawiać się w różnych miejscach na spowiedź, jak na rozmowę, ale konfesjonał, to miejsce specjalnie pobłogosławione do tego celu. 29. ♦ Spowiedzi nie ofiarowujemy w jakiejś intencji (np. za mojego zmarłego tatę). Istotą podejścia do spowiedzi (intencją) jest moje pojednanie z Bogiem. 30. ♦ Nie boimy się wyznawać grzechów, które uważamy za szczególnie ciężkie lub wstydliwe i nie boimy się spowiedzi po wielu latach. Na prawdę przeciętny spowiednik słyszał już wiele i trudno go czymś zaskoczyć. Dodatkowo należy brać pod uwagę, że podczas spowiedzi działa łaska Boża! Z trzech podmiotów zaangażowanych w spowiedź: penitenta, spowiednika i Boga to Bogu najbardziej zależy na pojednaniu i zrobi On wszystko, aby nam to ułatwić! 31. ♦ Nie boimy się prosić spowiednika o zmianę pokuty dla różnych powodów, np. jeśli uważamy że nie damy rady jej wypełnić. 32. ♦ Nie nadużywamy sakramentu spowiedzi spowiadając się nazbyt często. Pamiętamy, że sakramentem dnia codziennego jest msza św. przeżyta w sposób pełny - z przyjęciem Komunii Św., a nie spowiedź. 33. ♦ Chociaż Kodeks Prawa Kanonicznego w Kan. 989 a za nim Katechizm Kościoła Katolickiego punkt 1457 i Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego pytanie 305 stwierdzają iż "Każdy wierny, po osiągnięciu wieku rozeznania, obowiązany jest przynajmniej raz w roku wyznać wiernie wszystkie swoje grzechy ciężkie" (drugie przykazanie kościelne dla Kościoła w Polsce ujmuje to skrótowo: "Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty"), to jednak warto z sakramentu spowiedzi korzystać częściej i w miarę regularnie, tak jak regularnie walczymy o utrzymanie zewnętrznego porządku: np. w naszym domu, mieszkaniu, pokoju, czy też na biurku. 34. ♦ Nie spowiadamy się w pierwsze piątki miesiąca dlatego, że jest tradycja pierwszych piątków miesiąca. Ta tradycja pobożnościowa mówi o przyjmowaniu w ten dzień Komunii Świętej wynagradzającej. Przystąpienie do spowiedzi jest konieczne tylko wtedy, gdy grzech śmiertelny uniemożliwia nam przyjęcie Komunii Św. O szczegółach nabożeństwa pierwszopiątkowego można przeczytać tutaj. 35. ♦ Staramy się nie spowiadać w niedziele i inne dni świąteczne bo praktyka pokutna nie współgra z charakterem dnia świątecznego i niedzieli tak samo jak praca zarobkowa w te dni. Trzecie przykazanie Boże mówi: "Pamiętaj, abyś dzień święty święcił" (por. Wj 20,8-11 i Pwt 5,12-15), a nie w tym dniu pokutował. Kościół zachęca by niedziela i dni świąteczne miały charakter świąteczny, a nie pokutny i nakłania by pielęgnować ten charakter świąteczny poprzez wcześniejsze przygotowanie się do świętowania poprzez porządki, zakupy i spowiedź w dni poprzedzające niedzielę lub święto. Jan Paweł II w Liście Apostolskim DIES DOMINI O Świętowaniu Niedzieli nakreślił całościowo charakter niedzieli i wszystkie jej aspekty jako: dnia Pańskiego, dnia Kościoła, dnia eucharystii, świętowania, dziękczynienia, radości, odpoczynku, solidarności, misji i nie znalazła się w nim ani jedna wzmianka o charakterze pokutnym. Jedynie w punkcie 44 papież przypomniał nakaz Chrystusa, aby najpierw przygotować się, by w pełni przeżywać niedzielne zgromadzenie eucharystyczne: "Niedzielne zgromadzenie eucharystyczne jest braterskim spotkaniem [...] pomni na nakaz zawarty w słowach Chrystusa: «Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj!» (Mt 5, 23-24)." Tak jak staramy się posprzątać mieszkanie przed niedzielą, tak samo starajmy się zrobić porządek z naszą duszą przed niedzielą. 36. ♦ Nie spowiadamy się podczas mszy świętej, w której uczestniczymy, ponieważ Kościół zaleca pełne uczestnictwo we mszy świętej i dbanie o to, by nie uczestniczyć w dwóch czynnościach liturgicznych w tym samym czasie (por. Instrukcja Świętej Kongregacji Obrzędów "Eucharisticum Mysterium" z O Kulcie Tajemnicy Eucharystycznej, punkt 17 i 35, AAS 59 (1967) 5 99-637). 37. ♦ Jak podkreślał to jeden z najsłynniejszych na świecie spowiedników, św. o. Pio z Pietrelciny, nie należy spowiadać się długo. Sam spowiadał w konfesjonale nie dłużej niż 5 minut. Długa spowiedź przeradza się w poradnictwo, pocieszanie czy też kierownictwo duchowe, a przez to może rozmyć się najważniejsza istota sakramentu spowiedzi. Zamiast długich spowiedzi o. Pio odkreślał wagę praktykowania codziennego dwukrotnego osobistego rachunku sumienia (tak jak św. o. Ignacy Loyola). W kierownictwie duchowym o. Pio wskazywał na pięć zasad wzrostu duchowego: cotygodniową spowiedź, codzienne przyjmowanie Komunii Świętej, lectio divina oraz dwa razy dziennie medytację i rachunek sumienia. Święty ks. prałat Josemaría Escrivá de Balaguer podkreślał, że spowiedź powinna być praktykowana według 4K: krótka, klarowna, konkretna i kompletna. 38. ♦ Sakrament spowiedzi - jest nieważny, tzn. nie otrzymujemy Bożego przebaczenia naszych grzechów, jeśli nie wypełnimy choćby jednego z warunków (aktów penitenta w trakcie spowiedzi): (1) żal za popełnione grzechy w takim stopniu, że (2) mamy postanowienie poprawy - intencja dołożenia wszelkich starań by więcej nie grzeszyć. KKK 1451: "Wśród aktów penitenta żal za grzechy zajmuje pierwsze miejsce. Jest to "ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości" (Sobór Trydencki: DS 1676)". (3) szczere wyznanie wszystkich grzechów śmiertelnych, które sobie przypomnieliśmy (brak zatajenia). KKK 1458: "Ten, kto wyznaje swoje grzechy, już działa razem z Bogiem. Bóg osądza twoje grzechy; jesli ty także je osądzasz, jednoczysz się z Bogiem. Człowiek i grzesznik to w pewnym sensie dwie rzeczywistości; gdy jest mowa o człowieku, uczynił go Bóg; gdy mowa jest o grzeszniku, uczynił go człowiek. Zniszcz to, co ty uczyniłeś, aby Bóg zbawił to, co On uczynił... Gdy zaczynasz brzydzić się tym, co uczyniłeś, wówczas zaczynają się twoje dobre czyny, ponieważ osądzasz swoje złe czyny. Początkiem dobrych czynów jest wyznanie czynów złych. Czynisz prawdę i przychodzisz do Światła ( In evagelium Johannis tractatus, 12,13)." - jest niegodnie przyjęty, tzn. ważny, ale niepełny, jeśli nie wypełnimy choćby jednego z warunków (aktów penitenta przed i po spowiedzi): (1) zrobiony rachunek sumienia przed spowiedzią (bo bez dobrego rachunku sumienia niemożliwe jest stanięcie w prawdzie, czyli szczerości serca i doświadczenie żalu za grzechy) (2) wypełnienie naznaczonej pokuty (bo pojednanie musi wyrazić się w uzdrowieniu woli). 39. ♦ Jeśli zapomnieliśmy jaka pokuta została nam naznaczona, albo nie jesteśmy pewni czy odmówiliśmy pokutę wyznaczoną na ostatniej spowiedzi to należy samemu wyznaczyć sobie pokutę zastępczą, ją odmówić i powiedzieć o tym spowiednikowi na najbliższej spowiedzi. 40. ♦ Nie należy sądzić, że spowiedź całkowicie gładzi nasze grzechy! Na spowiedzi Bóg tylko przebacza grzesznikowi, że popełnił grzechy, czyli przywraca go do wspólnoty z Bogiem i z Kościołem, ale całe zło, cierpienie wielu skrzywdzonych ludzi, nie zagojone rany, złe wspomnienia, ludzka krzywda dalej są nieodwracalnym faktem i pozostają nie zmazane. Za każdy uczyniony grzech, nawet ten odpuszczony na spowiedzi czeka każdego kara doczesna, która jest odpokutowywana po śmierci, w czyśćcu. Jest jednak inny sposób niż spowiedź, aby tego uniknąć - uzyskanie odpustu cząstkowego lub zupełnego (por. KPK 992-997). Kodeks Prawa Kanonicznego stwierdza w kan. 992: "Odpust jest to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy. Otrzymuje je wierny, odpowiednio przygotowany i po wypełnieniu pewnych określonych warunków, przez działanie Kościoła, który jako sługa odkupienia autorytatywnie rozporządza i dysponuje skarbcem zadośćuczynień Chrystusa i świętych." 41. ♦ Tajemnica spowiedzi jest najwyższej wagi, za który wielu kapłanów oddało nawet swoje życie. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. stwierdza w Kan. 983 § 1: "Tajemnica sakramentalna jest nienaruszalna; dlatego nie wolno spowiednikowi słowami lub w jakikolwiek inny sposób i dla jakiejkolwiek przyczyny w czymkolwiek zdradzić penitenta". Kościół wprowadził nawet szereg norm prawno-karnych nakładających sankcje za naruszenie godności i świętości spowiedzi sakramentalnej i tajemnicy spowiedzi, aż do najsurowszej kary kościelnej - ekskomuniki latae sententiae (wyłączenie z Kościoła, które jest nakładane bez niczyjego osądu, automatycznie, za samo popełnienie przestępstwa). 42. ♦ W trakcie spowiedzi możemy również popełnić wiele różnych grzechów i wtedy taka spowiedź jest niegodna lub nawet, w niektórych przypadkach, nieważna: grzech obmowy, gdy mówimy podczas spowiedzi to co złe na innych grzech zaniedbania, gdy spowiedzi przystępujemy nieprzygotowani, bez właściwego rachunku sumienia grzech pychy, gdy zamiast prosić spowiednika o wytłumaczenie, mamy zbytnią pewność siebie ("wiemy lepiej") i złośliwie komentujemy uwagi spowiednika lub dyskutujemy by za wszelką cenę się obronić bądź przedstawić w bardziej pozytywnym świetle niż to jest w rzeczywistości; grzech pychy jest również jeśli poprzez częste uczęszczanie do spowiedzi, albo od razu po spowiedzi uważamy, że jesteśmy lepsi od innych grzech egoizmu duchowego, gdy długo opowiadamy o rzeczach mało istotnych dla spowiedzi a przy konfesjonale jest długa kolejka oczekujących grzech kłamstwa, gdy zatajamy jakiś grzech śmiertelny lub nie mówimy wprost całej prawdy o tym grzechu. Spowiedź jest nieważna, gdy zataimy jakiś grzech śmiertelny, a wszystkie przyjęte Komunie święte po takiej spowiedzi są świętokradcze grzech chamstwa, gdy wchodzimy do konfesjonału pomijając kolejkę grzech magii, gdy spowiedź traktujemy na sposób magiczny, czyli jako magiczne usunięcie zła - wymazanie grzechu: próba pozbycia się go z pamięci i próba pozbycia się skutków grzechu z życia grzech niepoważnego traktowania sakramentu spowiedzi, gdy korzystamy z niego zbyt często nie spełniając przy tym wszystkich warunków dobrej spowiedzi grzech nieopanowania, gdy oburzamy się i negatywnie reagujemy na słuszne pouczenia spowiednika. 43. ♦ Spowiedź ma ściśle określoną formę i nie oczekujmy, że przybierze formę kierownictwa duchowego, psychoterapii, egzorcyzmu, czy też udzielania życiowych rad. Oczywiście mogą się w niej znaleźć pewne elementy kierownictwa duchowego, poradnictwa psychologicznego, zdroworozsądkowego, ale istota sakramentu spowiedzi zawsze pozostaje ta sama - Boża łaska objawiająca się w przebaczeniu naszych grzechów. Nie rozmywajmy tej istoty, ale ją pięknie wyeksponujmy! Spowiedź nie jest np. terapią psychologiczną, ale może zawierać pewne elementy, jednak to nie one stanowią o istocie spowiedzi tylko 5 warunków dobrej spowiedzi. 44. ♦ Nie należy się łudzić, że postęp duchowy osiągniemy za pomocą intensyfikacji pobożnych znaków zewnętrznych. Nie jest normalną i naturalną drogą do osiągnięcia świętości zbyt częste przystępowanie do spowiedzi, odbycie spowiedzi generalnej bez uzasadnionej wyjątkowej przyczyny, posiadanie kierownika duchownego, czy poddanie się egzorcyzmom. Normalna droga do świętości wiedzie przez zachowywanie stanu łaski uświęcającej i spożywanie Ciała i Krwi Pańskiej, przez podjęcie osobistej walki duchowej, opieranie się pokusom, wyrzeczenie osobiste i ofiarę składaną z siebie z miłości do innych. 45. ♦ Nie należy kierować się zasadą minimum, ale ignacjańskim Magis (łac. więcej, mocniej). Aby podejmować wysiłek otwierania się na Bożą łaskę warto nie tylko wypełniać minimum: spowiadać się raz w roku z grzechów śmiertelnych, ale przy okazji znaczących momentów życia osobistego czy też Kościoła (Adwent, rekolekcje, Wielki Post) przystępować pobożnie i do spowiedzi starając się obnażyć pokornie wnętrze swojej słabej duszy i wystawić ją na działanie Bożej łaski przebaczenia - Bożego Miłosierdzia. 46. ♦ Polecam zapoznać się również ze wskazówkami: o. Jerzy Szyran OFMConv - Jak się (nie) spowiadać? Wskazówki Franciszkanów przy pl. Bernardyńskim w Poznaniu Jezuici odpowiadają na pytania dotyczące spowiedzi na o. Dariusz Kowalczyk SJ - Krótka historia sakramentu pokuty o. Dariusz Kowalczyk SJ - Dlaczego św. Augustyn nigdy się nie spowiadał? o. Piotr Skarga SJ - Jak się dobrze spowiadać? o. Piotr Kropisz SJ - 3 rzeczy, które wkurzają spowiedników Dominikanie o spowiedzi na o. Janusz Pyda OP - Grzechy przeciw szczerej spowiedzi I oczywiście Katechizm Kościoła Katolickiego o sakramencie pojednania; Katechizm Kościoła Katolickiego o grzechu; Sakrament Pojednania i Odpuszczenie Grzechów Spowiedź - praktyczny poradnik na Dobra katolicka strona o spowiedzi: 47. ♦ „W głębi sumienia człowiek odkrywa prawo, którego sam sobie nie nakłada, lecz któremu winien być posłuszny i którego głos wzywający go zawsze tam, gdzie potrzeba, do miłowania i czynienia dobra a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem: czyń to, tamtego unikaj. Człowiek bowiem ma w swym sercu wypisane przez Boga prawo, wobec którego posłuszeństwo stanowi o jego godności i według którego będzie sądzony. Sumienie jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on sam z Bogiem, którego głos w jego wnętrzu rozbrzmiewa.” - Konstytucja Duszpasterska Soboru Watykańskiego II Gaudium et Spes, 16. 48. ♦ „Rachunek sumienia jest jednym z najdonioślejszych aktów indywidualnej egzystencji: człowiek staje tu bowiem w obliczu prawdy o własnym życiu i dzięki temu dostrzega odległość, jaka dzieli jego czyny od ideału, który sobie wyznaczył” - św. Jan Paweł II, Bulla Incarnationis Misterium, 11. O. Robert Wawer SJ - Tekst jest skromnym wkładem do tradycji spowiednictwa zapoczątkowanej w kościele jezuitów przy głównej ulicy Warszawy - Świętojańskiej, przez ks. Piotra Skargę SJ, sięgającej roku Pańskiego 1600. Strona powstała Ostatnia aktualizacja Aby wszyscy przystępujący do spowiedzi i spowiednicy coraz lepiej przeżywali w Kościele sakrament pojednania, kopiowanie, wykorzystywanie i przetwarzanie powyższych treści bez podawania źródła i autora jest całkowicie dozwolone (wg licencji CC0 Universal). Z czego składa się sakrament pokuty i pojednania? Jak należy się do niego przygotować? Czy kapłanowi trzeba wyznać wszystkie grzechy? Rozwiewamy poniżej najczęściej pojawiające się u penitentów czego składa się sakrament pokuty i pojednania?Tradycyjnie wymienia się pięć warunków dobrej spowiedzi: rachunek sumienia, żal za grzechy, postanowienie poprawy, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie. Jednak kiedy zajrzymy do Katechizmu Kościoła Katolickiego, nie znajdziemy tam „pięciu warunków dobrej spowiedzi”, a trzy akty penitenta, na które składają się kolejno: żal za grzechy, wyznanie grzechów, zadośćuczynienie (KKK 1450).Czy to oznacza, że rachunek sumienia i postanowienie poprawy są nieważne? Nic bardziej mylnego. Katechizm zaleca bowiem przygotowanie do spowiedzi w postaci rachunku sumienia, jak i mówi o konieczności postanowienia poprawy (łącząc to postanowienie z aktem żalu za grzechy). Różnica pomiędzy przekazem tradycyjnym a przekazem oficjalnym nie dotyczy więc samej istoty sakramentu pokuty i pojednania, a jedynie należy się przygotować?1) Chociaż rachunek sumienia nie należy do obowiązkowych aktów penitenta, przygotowania do spowiedzi zawsze warto rozpocząć od głębszej refleksji nad własnym postępowaniem. Podczas takiej analizy myśli i zachowań nie tylko możemy przypomnieć sobie tudzież uświadomić popełnione grzechy ciężkie, ale również mamy szansę dostrzec nasze dobre, godne powtórzenia Zapraszamy Państwa do skorzystania z naszego rachunku sumienia dla Rachunek sumienia ułatwia penitentom wzbudzenie żalu za grzechy. Przy czym w trakcie przygotowań do spowiedzi najistotniejsze jest wzbudzenie żalu doskonałego, czyli żalu, który wypływa z miłości do Boga, a nie ze strachu. Bez żalu doskonałego nie ma bowiem mowy o odpuszczeniu grzechów ciężkich – spowiedź będzie zatem nieważna, nawet jeśli wierny spełni pozostałe warunki sakramentu pokuty i pojednania oraz otrzyma rozgrzeszenie od Kolejnym aktem penitenta jest postanowienie poprawy, które stanowi owoc szczerego żalu i jako takie powinno być: mocne, powszechne (wierny powinien unikać wszystkich grzechów ciężkich, a nie tylko wybranych), proporcjonalne do winy, a także realne do grzechówZgodnie z przepisami obowiązującymi w Kościele katolickim penitent powinien wyznać kapłanowi-spowiednikowi wszystkie grzechy śmiertelne, jakie sobie przypomina, tj. grzechy, które dotyczą materii poważnej (stanowią wykroczenie przeciwko jednemu z 10 przykazań) i które zostały popełnione świadomie oraz dobrowolnie. Istotne jest również podanie ich liczby (nawet przybliżonej) oraz okoliczności, w których doszło do ich popełnienia (okoliczności mogą być dla penitenta obciążające i łagodzące).Należy podkreślić, że świadome zatajenie choćby jednego grzechu śmiertelnego czyni spowiedź nieważną i świętokradzką (świętokradztwo samo w sobie jest kolejnym grzechem ciężkim). Stąd też trzeba wyznawać grzechy szczerze oraz kolei wyznawanie kapłanowi grzechów powszednich-lekkich nie jest konieczne, ale gorąco przez Kościół zalecane, gdyż pozwala walczyć ze złymi skłonnościami (KKK, 1458).Obowiązek zadośćuczynienia po spowiedziOstatnim aktem penitenta powinno być zadośćuczynienie Bogu (związane z wypełnieniem pokuty nadanej przez spowiednika) oraz zadośćuczynienie bliźnim (będące wyrównaniem szkód materialnych i duchowych; jego forma zależy zatem od grzechu, np. w przypadku popełnienia kradzieży, należy zwrócić skradzione rzeczy prawowitemu właścicielowi). Zadośćuczynić należy przed ponownym przystąpieniem do sakramentu pokuty i pojednania. Informator Czy chrzest może odbyć się w dniu powszednim?Czy w Kościele katolickim można ochrzcić dziecko w dzień powszedni? Teoretycznie - tak, praktycznie – nie zawsze. W Kodeksie Prawa Kanonicznego w kanonie 856 znajduje się bowiem zapis: Chociaż chrzest może być udzielany w jakimkolwiek dniu, jednak... Podziękowania komunijne dla księdza i katechetkiSkładanie oficjalnych podziękowań może sprawić spory problem, zwłaszcza kiedy chodzi o dziękowanie osobie duchownej. Jakich zwrotów i sformułowań należy wówczas użyć? Jak rozpocząć taką wypowiedź i jak ją zakończyć? Czego życzyć? Pytań i wątpliwoś... Co to jest zakon klauzurowy?Zakonami klauzurowymi nazywa się te zakony, w których obowiązuje zakaz wychodzenia na zewnątrz, tj. poza teren klasztoru. Określenie „klauzurowe” pochodzi od słowa „klauzura”, które oznacza:1) część klasztoru lub domu zakonnego, która jest zamknię... Kiedy nieobecność na mszy jest usprawiedliwiona?W niedzielę oraz w dni świąteczne nakazane wierni Kościoła katolickiego są zobowiązani do uczestniczenia we Mszy Świętej oraz do powstrzymania się od prac niekoniecznych. (KPK, kan. 1247).Przypominamy, że w Polsce świętami nakazanymi są obecnie:• ... Warunki chrztu dzieckaRodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do nieg... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej

jak się przygotować do spowiedzi