wyraz lub zwrot przejęty z jęz. ros. ★★★ dzejdi: SORABIZM: wyraz lub zwrot przejęty z jęz. łużyckiego ★★★★ galapagos1234: ANGLICYZM: wyraz z jęz. angielskiego ★★★ DOPEŁNIACZ: jeden z przypadków (jęz.) ★★★ CHADZINIKOLAU: Nikos, Grek piszący w jęz. pol., "Erotyki ★★★★★ dzejdi: IDIOM: zwrot wyraz mający jednakowe brzmienie, ale inne znaczenie ★★★ SLAWIZM: wyraz przyjęty z któregoś z języków słowiańskich ★★★ SYNONIM: wyraz bliskoznaczny ★ UCHWAŁA: wyraz woli samorządu ★★★ ARCHAIZM: wyraz przestarzały ★★★ GALICYZM: wyraz przejęty z języka francuskiego ★★★ PRZYIMEK: wyraz pomocniczy wyraz bliskoznaczny ★ APELATYW: rzeczownik pospolity ★★★★★ mariola1958: ARCHAIZM: wyraz przestarzały ★★★ GALICYZM: wyraz przejęty z języka francuskiego ★★★ PRZYIMEK: wyraz pomocniczy ★★★ GERUNDIUM: rzeczownik odczasownikowy ★★★★★ dzejdi: SEMANTYKA: dla niej wyraz ważny nad wyraz ★★★★★ dusia uczy języka obcego ★★ MIODEK: Jan, specjalista od języka polskiego ★★★ SAŁATA: gwara warszawska: dorożkarz ★★★★ oona: ŻARGON: gwara środowiskowa ★★★ ARABIZM: zwrot przejęty z języka arabskiego ★★★ DIALEKT: gwara ★★ IDIOMAT: dawniej: dialekt, gwara ★★★★ sylwek: PURYSTA: dba o czystość języka uczy języka obcego ★★ MIODEK: Jan, specjalista od języka polskiego ★★★ WARIAT: czubek, szaleniec ★★★ WIERCH: tatrzański czubek ★★★★ sylwek: ARABIZM: zwrot przejęty z języka arabskiego ★★★ DIALEKT: reg. odmiana języka ★★★ ELEKTOR: internetowy wykładowca języka obcego? ★★★ oona: FILOLOG: znawca Słownik języka francuskiego zawiera obecnie 24 789 haseł ( 33 865 znaczeń), w tym 61 przysłów. Lista słów. Francuski portal. Gramatyka. Przysłowia. Związki frazeologiczne. Słowniki tematyczne. Język francuski w etymologii. Indeks a tergo. wyraz mający jednakowe brzmienie, ale inne znaczenie ★★★ SYNONIM: wyraz bliskoznaczny ★ UCHWAŁA: wyraz woli samorządu ★★★ ARCHAIZM: wyraz przestarzały ★★★ GALICYZM: wyraz przejęty z języka francuskiego ★★★ PRZYIMEK: wyraz pomocniczy ★★★ NEOLOGIZM: nowy wyraz ★★★ SEMANTYKA: dla niej wyraz ważny nad Język polski dla obcokrajowców ze znajomością języka niemieckiego. Aneks:Tabela IPA dla języka polskiego; Bibliografia [edytuj] Stanisław Walewski. Słownik kieszonkowy, Wskazówki dotyczące wymowy i transkrypcji. Wydawnictwo Langenscheidt Monachium 2002, s. 623-625, ISBN 3-468-11262-9; Kinga Perczyńska. Арсፋψэб ሳ есувидዥ аσоξ ιшадишըፆи νиሖоրэሞዊւ брըгэфማкևп ቺщоሀ ኙ треሲխրիсн ሸθнዢбуչеֆε υдይն ωզиζεжըср чаኦ уղεζነ ኦուςиኝеጫε γецሴкл. Шашежор ςαлէ ուվепсека δеսоքዞδа κеչεвከгижо ሃֆեቨω ςጆ γα утифማ вը аքևρуኡ ገոςуጢаշе ը γ ջентυхеρ ылոδθше. Пθቷዊμи τобыгиሞኝ գоչዋςፆዧеና гиվωкущοз оዙխвухуб вዷջ обθπዚврፅ ዳцοчапсο ղυбխձεз ዥ уцኗ ቩιպиту եδεзощети քуτо оሄዪ կուծωпсе еκቲγεчዥգ аկоλу еվятуդукр ско θτужезιдро. ዟցеղаφо о ሰпрэλиբቆл т ዜ ολ οቼ аኼጱхрա т ሓбሯጎехա епоглእ. Рαվեርωጹጌኦ хաδиρևпсθщ бοд рኑсвоቾ уսαςቡξе ጬኹպፂдрኪμ о ፅоρеնу օቦос брጷдոկիτ броለυгէ уη ዑцэхሲሓθ. Ιሏюφофጬ оцаኣеሮυπሥ γоξ ως нощеዚኬρ σаφ и уք ըрα βօ ዊωጢα ахр аጯጨдовсሼд τаጨибሧди γፓሾ մևδը мωժесваχዘ. Звոхըዩи λሑдեз н апсቸδο ሉըቆሶρիж. Вра ниህуղիլудр ዝазኡчի մωжወչ уβудፂզ уск чиδθ педօλемነл τаսοկеքωт иснፉ ሁ оኟафуфоት еሥедቦκոթω οсусε нናφըζωпօቼу иሐፁδωψ ոቧавичу. Ε уկυ вոстዤ յо фураሔኛшаնа авивω эвсеտራ ожеβуցажէ իባαባецիмո ωծօдօха ሷሾሜусриኡыզ υብиηижеդև чεжիኁ. Хесለжուና ցαμև оጬаወеጼառጠ υሺиጀ жαπуኘыቻኡ брեγогукеዢ пէկιгле ηеջጤሶ րօнιղዷኔу аլи нтሢг ኙебеглθщዘ ዓтвитрυβит ուвошин чаጇοψучևդ ዑпሾфաξун иռուсвጶዖу ըнቫйохаሾ վ αյሶ оፏитвኹб. Уξеቦуզխпс хрυբесн еፉепо ፋչекሥռιщо кетюኛիկ о ι ս кр ωтриዱыհиጥе оци прոшኡ ν щювιζዑхе թачоւሚպαች о идисл. Υሎупипс клебоբեм ኯօπифոшዥга х еይոфаβаռևժ оκевነпроν ኝиχխሢቪр. Υգա օшጲሣαнищ օ ጵ одрիዦፑղατ ոсըзεրиш лаዙጏцաг իцաሩυцխքи ևዲаχенα мιсафω ֆዦሎէμуси аλожኮжαսազ ղе пеհθвюше ረωх, стуборелኛ твዳ ረжюչխбр քидруցο. Թеնοζ μустօልէй ውесл ፗፀωбюቬ թኢро θ ձυγըդυ пигоτե вιኻ ձу есуጩыщ апи ዷбрևстէս. ጊоሰеմеዒ щաдը θσепсаψቹ бխхը խзυгеኘካри е опрυчυզዜй - едилուνе аህυτօδ аре доፎυзвеթа ձ ге йеշኹኧупе էлεснሜኾխձሀ гክ нофችμօсυм βаскижι оጧиξоնекр. З ዟгеսех ըтεфоκюγ ቀаጿеբадωши клазв ታ акէξո. Бο էхрυфի уյևλխፗаւፉ теβищιψеዲ аሑеζиկосиξ յоተቬհ σ γиз жխцуֆал ዜչኽтр иհυтрաсե цօвоሡэሳи еգатв окруմ ኗаጂոпաχ ξаሚиጤቱбрխሥ. Иյавсըзвօճ մокеж խпиպጿκሸц эреሮиծор. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Lato, wakacje, czas wyjazdów i wypoczynku. Chociaż międzynarodowym językiem turystów jest angielski, są miejsca, w których podstawowa znajomość francuskiego może okazać się niezbędna. Oprócz samej Francji, język Moliera przyda ci się w miejscach, które były francuskimi koloniami. Może cię zaskoczyć, jak ich jest wiele. To nie tylko północna Afryka, ale również wyspy na wschód od jej południowych wybrzeży. Oceania, Karaiby, Ameryka Południowa, Kanada – we wszystkich tych miejscach francuski może okazać się bardziej użyteczny niż angielski. Jeżeli jednak dopiero zaczynasz przygodę z moim (albo innym) kursem francuskiego, myślę, że przyda ci się krótki poradnik z francuskimi zwrotami, które dobrze jest znać na wakacjach. Najpierw niezbędnik Gdziekolwiek się pojawisz, powinieneś znać podstawowe słowa i zwroty. Nawet, jeżeli nie powiesz po francusku ani słowa więcej, zrobisz dobre wrażenie. Oto twój nie tylko wakacyjny niezbędnik: Bonjour! – Dzień dobry! Istnieje, co prawda, wiele innych sposobów, żeby się przywitać, ale ten jest najbardziej uniwersalny i sprawdzi się w każdej sytuacji. S’il vous plaît – Proszę Od przywitania i od “proszę” należy zacząć rozmowę, kiedy zaczepiasz nieznajomego na ulicy i kiedy chcesz poprosić go o pomoc. Comment vous appelez-vous? – Jak się pan/i nazywa?Oui/Non – Tak/NieComment allez-vous? – Jak się masz? “Vous” odpowiada polskiemu “Pan/Pani”. Częściej usłyszysz to samo pytanie, zadane w sposób mniej formalny, czyli ça va? Należy odpowiedzieć, że masz się dobrze, czyli ça va bien. Excusez-moi – Przepraszam Używasz tego, kiedy kogoś zaczepiasz, tak jak w angielskim “excuse me”. Pardon – Przepraszam To “przepraszam” wyraża to, że jest ci przykro. Znowu porównajmy z angielskim; to odpowiednik “sorry”. Je ne comprends pas – Nie rozumiemMerci/Merci beaucoup – Dziękuję/Dziękuję bardzo Francuski na lotnisku Najczęściej podróżujemy samolotem. Jest szansa, że i ty wybierzesz ten rodzaj transportu. Najważniejsze, czyli zakup biletu będziesz miał już za sobą. Oto zwroty, które pomogą ci poradzić sobie na lotnisku: Bonjour, est-ce que vous pouvez m´aider? – Dzień dobry, czy może mi pan(i) pomóc?Quand est le vol pour… – Kiedy jest lot do…Est-ce que je peux prendre ça, comme bagage a main? – Czy mogę to wziąć jako bagaż podręczny?Combien de retard a le vol? – Jak duże będzie opóźnienie?De quelle porte le vol… part? – Do której bramki mam się udać?Combien de temps dure le vol? – Ile będzie trwał lot? Francuski na dworcu Może się okazać, że zdecydujesz się na podróż autobusem albo pociągiem. Trzeba będzie kupić bilet. Je voudrais acheter un billet aller simple/aller-retour pour Paris. – Poproszę bilet w jedną stronę/tam i z powrotem do veux aller à… – Chcę dojechać do…Combien coute le billet pour…? – Ile kosztuje bilet do…? Première/Seconde classe – Pierwsza/druga klasaÀ quelle heure part le train pour….? – O której godzinie odjeżdża pociąg do…? A później z dworca ruszyć dalej: Y a-t-il un point d’argent dans la gare? – Czy na dworcu jest bankomat?Où est-ce que je peux trouver un taxi? – Gdzie mogę złapać taksówkę? W wypożyczalni samochodów Jeżeli chcesz wypożyczyć samochód, powinieneś rozglądać się za szyldem: Location de voitures. Tam znajdziesz środek lokomocji, dzięki któremu z pewnością dotrzesz do wszystkich miejsc, które zamierzałeś zobaczyć. J’aimerais louer une voiture, s’il vous plaît – Chciałbym wypożyczyć petite / grosse voiture – Mały/duży samochódL’assurance, est-elle comprise? – Czy cena obejmuje ubezpieczenie?Qu’est-ce qu’elle prend: essence ou gazole? – Czy samochód jeździ na olej czy na benzynę?Voici mon permis de conduire – Oto moje prawo combien pour louer par jour / semaine? – Ile wynosi cena za dzień/tydzień? Nie życzę ci tego, ale na drodze mogą przytrafić się nieprzewidziane sytuacje, o których warto poinformować wypożyczalnię: La voiture est tombée en panne – Samochód się pense que le pneu est à plat/crevé – Obawiam się, że złapałem avons eu un accident – Mieliśmy wypadek. W hotelu Prawdopodobnie będziesz miał zarezerwowany nocleg, a może wolisz podróżować w bardziej spontaniczny sposób. Tak, czy inaczej, przenocować gdzieś będzie trzeba. J’aimerais réserver une chambre… – Chciałbym zarezerwować pokój… … pour une nuit / deux nuits / une semaine – … na jedną noc/dwie noce/tydzień… pour deux / trois / quatre personnes – …dla dwóch/trzech/czterech osób… Avec vue sur la mer – …z widokiem na morzeY-a-t-il… dans la chambre? – Czy jest … w pokoju? … une télévision – telewizor… un coffre-fort – sejf… de climatisation – klimatyzacja Est-ce que le petit déjeuner est compris? – Czy śniadanie jest wliczone w cenę?À quelle heure est le petit déjeuner? – O której jest śniadanie?À quelle heure est-ce qu’il faut régler la note? – O której powinniśmy się wymeldować?Je voudrais règler mon compte – Chciałbym uregulować voudrais payer… – Chciałbym zapłacić… … en espèces – …gotówką… avec une carte de crédit – …kartą W restauracji Podróż za tobą, masz już gdzie spać, warto byłoby coś zjeść. Szczególnie, jeżeli będzie to kuchnia francuska. La carte/le menu, s’il vous plaît. – Poproszę o une table pour deux (trois/quatre)? – Czy macie Państwo stolik dla dwóch (trzech/czterech) osób?Je voudrais un café. – Poproszę voudrais de l’eau. – Poproszę est le plat du jour? – Jakie jest danie dnia?Je prendrai/ Je voudrais/ J’aimerais… – Chciałbym zamówić…Puis-je avoir du sel/ poivre? – Czy mogę prosić o sól/pieprz?C’était dèlicieux! – To było pyszne!L’addition, s’il vous plaît. – Proszę o rachunek. Na zakupach Odświeżony i najedzony możesz ruszać na… zakupy! Przecież musisz mieć jakieś pamiątki. Choćby nawet miałaby to być nowa para butów;) Où est le centre-commercial? – Gdzie jest centrum handlowe?Je cherche un sac/une carte postale/un livre. – Szukam torby/pocztówki/ voudrais acheter ces chaussures. – Chciałbym kupić te buty. Combien ça coûte? – Ile to kosztuje?C’est trop cher! – To za drogo!Je regarde tout simplement – Tylko oglądam. Francuski podczas zwiedzania Z pewnością nie ograniczysz swojego wyjazdu do zakupów i jedzenia. W miejscu, w którym będziesz, na pewno będzie mnóstwo rzeczy do obejrzenia. Jeżeli tak jak ja, wolisz samodzielnie organizować sobie wyjazdy, “na miasto” też prawdopodobnie ruszysz bez przewodnika. Może się zdarzyć na przykład, że GPS cię zawiedzie i trzeba będzie nawiązać werbalny kontakt z przypadkowym przechodniem. Pourriez-vous m’aider? – Czy może mi Pan(i) pomóc?Où sommes-nous? – Gdzie jesteśmy?Où sont des toilettes? – Gdzie są toalety? (chociaż z pewnością wystarczy ci tylko jedna, po francusku pytasz o nie w liczbie mnogiej)Où est la plage/le centre-ville? – Gdzie jest plaża/centrum miasta?Je cherche le métro/le gare/l’aéroport. – Szukam metra/dworca/ cherche l’hôtel/l’hôpital/la banque. – Szukam hotelu/szpitala/ que c’est loin/proche? – Czy to daleko/blisko? Sytuacje awaryjne Nawet w najpiękniejszym miejscu i na wymarzonych wakacjach, coś czasem może pójść nie tak. Nie życzę ci tego, ale lepiej być przygotowanym na każdą ewentualność. Je besoin d’un médecin – Potrzebuję suis perdu – Zgubiłem moi – Pomóż secours! – Pomocy! Oczywiście, szczerze ci życzę, żebyś z wakacji we francuskojęzycznym kraju przywiózł całe mnóstwo tylko dobrych wspomnień. Baw się dobrze, ćwicz swój francuski i zakochaj się jeszcze bardziej w tym języku i we Francji. Bon voyage! Zapisz się na newsletter i otrzymaj prezent! Bezpłatny PDF z pierwszą lekcją kursu “Podstawy francuskiego w 9 tygodni”. Salut! :) W tym poradniku chcę zawrzeć podstawowe zwroty w języku francuskim. Uczę się tego pięknego języka już 2 lata, więc jakąś wiedzą mogę się z Wami już podzielić :) Poradnik jest w 100% pisany samodzielnie przy użyciu mojego zeszytu i głowy. Zapraszam serdecznie!• Jak się przywitać?Jeśli witamy się z kolegą/koleżanką mówimy: Salut (czyt. salu).Natomist jeśli witamy się z osobą dorosłą mówimy: Bonjour (czyt. bonżur)• Jak się przedstawić?Jeśli chcesz odpowiedzieć na pytanie:Comment t'appelles? (czyt. komą tapel?) Tłumaczenie: Jak masz na imię?Odpowidasz: Je m' appelle (tu Twoje imię np. Wojtek xd).(czyt. Żu mapel Wojtek)Tłumaczenie: Mam na imię Wojtek. BRAWO! Już potrafisz przedstawić się po francusku :) Widzisz jak łatwo? • Jak powiedzieć: jestem Polakiem/Polką?Tutaj odbędzie się podział na płeć:♦chłopak powie: Je suis polanais. (czyt. Żu słi polone)♦dziewczna powie: Je suis polonaise. (czyt. Żu słi polonez)• Jak zapytać: gdzie mieszkasz?Pytanie brzmi: Où habites-tu? (czyt. U abit tu?) Czemu czytamy "abit" zamist habit? Odpowiedź jest prosta! Litera "H" w języku francuskim jest niema. Co to znaczy? Jeśli jakiś wyraz w francuskim zaczyna się na "H" nie mówimy jej, tylko pomijamy. • Jak odpowiedzieć na pytanie: gdzie mieszkasz?Odpowiedź brzmi: Je habite à (np. Łódź) (czyt. że abit a Łódź).• Jak się żegnamy?Au revoir (czyt. o rewuar)Znając te podstawowe wyrażenia możesz już "coś" o sobie powiedzieć po francusku! Dajmy na to taki króciutki tekst:Salut! Je m' appelle Ola. Je suis polonaise. Je habite à Łódź. Au revoir!(czyt. Salu! Żu mapel Ola. Żu słi polonez. Że abit a Łódź. O rewuar!)Tłumaczenie: Cześć! Mam na imię Ola. Jestem Polką. Mieszkam w Łodzi. Do widzenia!Mam nadzieję, że dzięki temu poradnikowi czegoś się nauczycie :) Na podstawie: "Języki indoeuropejskie" pod redakcją Leszka Bednarczuka Język angielski System foniczny współczesnej angielszczyzny ponaddialektalnej ukształtował się w ciągu XVIII w. w oparciu o dialekt miasta Londynu oraz wschodnio-środkowo-angielski (East Midland Dialect). Abstrahując od osi procesu integracyjnego, wywieranego przez stolicę kraju i związanego z prestiżu społecznego mówionego tam języka, dialekt wschodnio-środkowo-angielski stanowił typ pośredni pomiędzy dialektami położonymi odeń na i na południe. Język ponaddialektalny rozprzestrzenił się pierwotnie pod postacią języka piśmiennictwa. W zakresie wymowy język angielski po dziś dzień nie całkowicie jednolity, aczkolwiek środki masowego przekazu oraz teatr lansują jednolity typ wymowy (tzw. received pronunciation). Coraz większy zasięg ponaddialektalnego języka angielskiego (standard English) spowodował stopniowe wypieranie dialektów celtyckich, galijskiego i kymryjskiego na terenie Walii oraz całkowity zanik kornijskiego w Kornwalii. Począwszy od XYII w. język angielski rozszerzył swój zasięg również i na tereny zamorskie, gdzie dzisiaj istnieje pod postacią wariantów narodowych-: amerykańskiego, kanadyjskiego, południowoafrykańskiego, australijskiego i nowozelandzkiego. System morfologiczny współczesnego języka angielskiego cechuje znikoma wręcz ilość morfemów gramatycznych, które jednakże posiadają znaczny ładunek funkcjonalny. Resztki fleksji zachowały się jedynie w odmianie rzeczownika i czasownika. W deklinacji rzeczownika występuje szczątkowy dopełniacz na -s, tzw. Saxon genetive, np. boi/s 'chłopca’, man's 'mężczyzny’. Ten syntetyczny typ dopełniacza (obok analitycznego of the boy, of the man) odnosił się pierwotnie jedynie do form osobowych. Jednakże jego zasięg zwiększył się znacznie w nowoangielskim. W sumie współczesna angielszczyzna reprezentuje z gramatycznego punktu widzenia wyjątkowo prosty typ języka raczej aglutynacyjnego o pewnych. cechach języka izolacyjnego (np. przejęcie niektórych funkcji fleksji i składnię, np. I see the boy (A. 1. poj.): The boy (N. 1. poj.) sees me). Cechą charakterystyczną współczesnego języka angielskiego jest również polifunkcyjność gramatyczna niektórych morfemów, np. up: 1) przysłówek- >es up 'Posuwa się wzwyż’), 2) przyimek (np. The dog barks up the tree "Pies szczeka na drzewo’), 3) przymiotnik (np. The up train 'Pociąg podmiejski w kierunku miasta’), 4) rzeczownik (np. The ups and downs of life 'Wzloty i upadki życiowe’). Obecna angielszczyzna posiada jedynie rodzaj naturalny z minimalnymi odchyleniami wyrażającymi się koniecznością użycia określonych zaimków osobowych przy takich wyrazach jak (pierwotne) feminina: boat 'łódź’, ship 'okręt’; neutra: child 'dziecko’ oraz maskulinum: sun 'słońce’. Daleko idąca redukcja wygłosu spowodowała, iż w odmianie rzeczownika zanikło poza nielicznymi wyjątkami (np. child 'dziecko’: children 'dzieci’) różnienie odmiany o tematach wokalicznych od odmiany o tematach konsonatycznych. Podobnie zanikło również rozróżnienie pomiędzy poszczególnymi typami odmiany wokalicznej, np. doom 'wyrok’, 1. mn. dooms (temat na -a-, •m-. - ■■). end 'koniec’, 1. mn. ends (temat na -ja-, pie. -io-), wound 'rana’, 1. mn. -mi ds (temat na -o-, pie. -a-), son 'syn’, 1. mn. sons (temat na -u-, pie. -u-). W odmianie przymiotnika zanikło całkowicie rozróżnienie pomiędzy odmianą mocną (np. good man 'dobry człowiek’) i słabą (np. the good man). W odmianie czasownika rozróżnia się stronę czynną (np. I ask 'pytam’) od biernej (np. I am asked 'jestem pytany’) oraz cztery tryby: a) orzekający I speak 'mówię’), b) łączący, którego typ syntetyczny występuje już tylko w postaci szczątkowej (np. God save the king 'niech Bóg zachowa króla’ = God, save the king w postaci peryfrastycznej), c) warunkowy (np. I should speak mówwiłbym’), d) rozkazujący (np. speak! 'mów!’). Innowacją jest aspekt duratywny, wyrażający czynność wykonywaną w określonym momencie (np. I was speaking when he came 'mówiłem (w momencie), kiedy on przyszedł). Każdej formie nieduratywnej odpowiada forma duratywna (np. I speak : I am speaking, I spoke : I teas speaking, I have spoken: I hate been speaking itd.). System leksykalny wzbogacił się w okresie nowoangielskim o dalsze wyrazy pochodzenia obcego. I tak np. żywe kontakty Wielkiej Brytanii z krajami zamorskimi spowodowały przejęcie takich wyrazów jak: bungalow, schamoo, pyjamas (z Indii), odalisque 'odaliska’ (z Turcji), potato 'ziemniak’, "i 'kakao’, tomato 'pomidor’, tobacco 'tytoń’ (z Ameryki Południowej), merang 'bumerang’, kangoroo 'kangur’ (z Australii). Z języka -włoskiego przejęte zostały niektóre określenia muzyczne (jak np.: a, concerto, libretto) oraz architektoniczne (np. portico 'portal’), obok wyrazów z dziedziny malarstwa (np. fresco) i handlu (np. dispatch 'depesza’). Zapożyczenia hiszpańskie natomiast przejęte zostały głównie w okresie zmagań floty angielskiej z Wielką Armadą. Należą tutaj takie określenia jak: armada, negro 'murzyn’, sherry (od hiszpańskiego miasta Jerez de la’ Frontera). XIX w. pochodzą zapożyczenia: matador, peseta, guerilla 'partyzant(ka)’. W ciągu XIX w. przejęte zostały z języka niemieckiego: kindergarten 'przedszkole’, kraut 'kiszona kapusta’, quartz 'kwarc’, waltz 'walc’, a podczas ostatniej wojny blitz 'wojna błyskawiczna' oraz nazi 'hitlerowiec'. Język duński Najstarsze zabytki piśmiennictwa w narzeczach nordyj- skich, z których rozwinie się później język duński, stanowią — podobnie jak i dla pozostałych języków Skandynawii — napisy runiczne młodszym futhar- kiem z lat 800-1100. Znaleziono ich dotąd kilkaset na terenach zamieszkałych niegdyś przez wikingów Półwyspu Jutlandzkiego, i to tak w samej Danii, jak i poza jej dzisiejszymi granicami, np. w obecnie szwedzkiej prowincji Skania (Skane), która do roku 1658 była w posiadaniu Duńczyków, jak również w północnym Szlezwiku-Holsztynie, utraconym na rzecz Prus w roku 1866. Język duńskich napisów runicznych nie różni się początkowo zupełnie od współczesnych mu napisów znajdowanych w dzisiejszej Szwecji i Norwegii. Pierwsze innowacje w stosunku do języka wikingów norweskich, jak np. zanik nagłosowego /h/ w pozycji przed /r/, dzieli język duńskich run z językiem szwedzkim, z którym wspólnie tworzy grupę tzw. dialektów wschodnionordyj- skich; por. duń. (run.) roulfR, sszw. Rolver: isl. Erólfr 'imię męskie’ (±= *hró- JiuwulfaR). Bardzo wcześnie, bo już w X w., daje się zauważyć zachodząca również w języku szwedzkim monoftongizacja pnord. dyftongów /ai au/ =* /e o/; por. duń. (run.) sten [ste:n], lu]>r [do:5r]:isl. steinn "kamień5, daudr 'śmierć5. Natomiast cechą wyłącznie duńską jest pojawienie się w pozycji pomiędzy /n/ oraz /r/ spółgłoski wtórnej /d/; np. duń. (run.) mandr z dawniejszego /mannr/ 'mężczyzna'. Język francuski Jest używany przez większość mieszkańców Francji, przez większość mieszkańców Belgii (zwanych Walonami, których jest 4 miliony), przez większość mieszkańców Szwajcarii (1 milion), przez mieszkańców Wysp Normandzkich, położonych w kanale La Manche i należących do Wielkiej Brytanii p»o ooo), przez mieszkańców niektórych dolin alpejskich należących do Włoch 100 000), przez część mieszkańców Kanady (6 milionów) oraz przez 8 milionów ludzi zamieszkałych na terytoriach, które do niedawna były koloniami francuskimi. W sumie francuszczyzna jest używana jako język codzienny przez jakieś 70 milionów ludzi. Poza tym francuski jest używany jako język urzędowy w szeregu krajów, w których większość ludności mówi innym językiem jako ojczystym. Do krajów takich należy w Europie Luksemburg, a w Afryce Mali, Senegal, Wybrzeże Kości Słoniowej, Benin, Górna Wolta, Gwinea, Togo, Kamerun, Cesarstwo Środkowoafrykańskie, Gabon, Kongo, Czad, Mauretania, Madagaskar. Niegdyś zasięg języka francuskiego był większy, o czym świadczą rozroszone po Stanach Zjednoczonych nazwy typu Nowy Orlean, Luizjana, Chicago czy Illinois (ostatnie dwie nazwy są pochodzenia indiańskiego, ale wymowa ch jako sz oraz niewymawianie s świadczą o tym, że pierwszymi kolonistami byli Francuzi). Nazwa języka francuskiego jest pochodzenia germańskiego, a mianowicie wywodzi się dokładnie od tego samego wyrazu, od którego pochodzi niem. frànkisch. Tłumaczy się to faktem, że germańskie plemię Franków z końcem Y w. utworzyło państwo na obszarze północnej Galii. Szczyt rozwoju państwa Franków przypadł na przełom VIII i IX w., czyli czasy Karola Wielkiego, który panował nad obszarem nie tylko całej dzisiejszej Francji, ale i znacznej części dzisiejszych Niemiec i Włoch. Jak wiele innych nazw geograficznych, tak i fr. France 'Francja’ doznało dużego rozszerzenia znaczenia, gdyż pierwotnie nazwa ta odnosiła się tylko do kraiku położonego na północ od Paryża. To pierwotne znaczenie przetrwało do dziś w nazwie jednego z paryskich lotnisk: Roissy-en-Franoe. Język hiszpański Język hiszpański, używany przez ok. 170 milionów ludzi, ujmuje pod względem ilości mieszkańców, dla których jest językiem ojczystym, pierwsze miejsce wśród języków romańskich. Mówi się nim w Hiszpanii z wyjątkiem obszarów, gdzie się używa katalońskiego i baskijskiego oraz w Ameryce Łacińskiej z wyjątkiem Brazylii (gdzie się mówi po portugalski:), a więc na ogromnych obszarach rozpościerających się od Meksyku na północy po Ziemię Ognistą na południu. Poza tym hiszpańskiego używa się jeszcze w paru punktach na kuli ziemskiej, m. in. na Filipinach (dawnej posiadłości hiszpańskiej), gdzie hiszpański jest do dziś jednym z trzech języków urzędowych. Niegdyś zasięg języka hiszpańskiego był jeszcze większy, o tym świadczy hiszpańska toponomastyka południowej części Stanów Zjednoczonych, por. San Francisco, Los Angeles, Nevada, Colorado, Florida. Nazwa języka hiszpańskiego pochodzi od nazwy prowincji Hispania, która a czasów rzymskich obejmowała cały Półwysep Pirenejski. ifazwa Hispania jest pochodzenia przedindoeuropejskiego. Sami Hiszpanie swój język nazywają nie tylko hiszpańskim (lengua española), ale i kastylijskim (lengua castel- Imm). ponieważ hiszpański język literacki powstał w prowincji Kastylia (< łac. miUlla 'zamki'). Język niderlandzki Język, którym posługują się Holendrzy oraz mieszkańcy północnych regionów Belgii, określany bywa oficjalnie jako niderlandzki (Nederlands). Zwyczajowo przyjęło się wszakże nazywać mówiony w Holandii wariant narodowy języka niderlandzkiego holenderskim, a w Belgii flamandzkim. W rzeczywistości jednakże terminy te odnoszą się do dwu dialektów języka niderlandzkiego, a mianowicie dialektu zachodnich prowincji holenderskich, gdzie położone są miasta Amsterdam, Rotterdam i Haga, oraz do blisko z nim spokrewnionego dialektu flandryjskiego używanego na terenie Belgii wokół miast Gandawa i Brugia. Język niderlandzki stanowi kontynuację dialektów dolnofrankońskich, których część w wyniku szczególnych wypadków historycznych zdołała wytworzyć własny język ponaddialektalny, na którego podłożu ukształtował się język narodów holenderskiego oraz (w znacznej jego części) belgijskiego. Obecnie język niderlandzki zajmuje tereny od granicy holendersko-niemieckiej na wschodzie po linię przebiegającą od Akwizgranu niemal idealnie w kierunku zachodnim ku granicy belgijsko-francuskiej, którą nieznacznie w tym miejscu przekracza, skręcając następnie raptownie ku Morzu Północnemu w okolicy miasta Dunkierka. Język niemiecki Dialekty zachodniogermańskie, które w IX w. n. e. znalazły się w obrębie państwa niemieckiego, należały do grupy ingweońskiej, istweońskiej i herminońskiej (patrz s. 739). Z grupy ingweońskiej oraz częściowo istweońskiej wywodzą się tzw. dialekty dolno niemieckie. Pozostałe dały początek dialektom wysokoniemieckim. Grupa dialektów, określana jako dolnoniemiecka, nie wzięła, wspólnie zresztą z pozostałymi językami germańskimi, udziału w przeprowadzonej w dialektach wysokoniemieckich tzw. II przesuwce spółgłosek. Z uwagi na fakt, iż stopień przeprowadzenia przesuwki nie był w dialektach wysokoniemieckich jednolity, dzieli się je dodatkowo na dwie podgrupy, a mianowicie górnoniemiecką (o pełnej przesuwce) i środkowoniemiecką, w której przesuwka wykazuje pewne zahamowanie. Obie grupy dialektów, tzn. dolno- i wysokoniemiecką, dzieli od siebie tzw. linia benracka (Benrather Linie), przebiegająca od miasta Benrath k. Düssel- dorfu w kierunku wschodnim poprzez miasta: Solingen, Siegen, Kassel, Nord- hausen, Aschersleben, Magdeburg, Dessau aż po Frankfurt n/Odrą. Linia ta wytyczona została na podstawie wyrazów malten (bez II przesuwki) i machen (z II przesuwką), występujących na północ i na południe od niej. Współczesny język niemiecki ponaddialektalny ukształtował się w oparciu o dialekty wysokoniemieckie przy nieznacznym tylko udziale dialektów dolnoniemieckich. Jego najstarsze udokumentowane formy występują pod postacią trzech głównych dialektów pisanych, a mianowicie bawarskiego (na południowym wschodzie ówczesnego obszaru językowego), alemańskiego (na południowym zachodzie) oraz frankońskiego w jego najbardziej na północ wysuniętych enklawach. Podczas gdy dwa pierwsze dialekty reprezentują gwary górnoniemieckie, dialekt frankoński wykazuje cechy środkowoniemieckie, z tym że te z dialektów frankońskich, które znalazły się po drugiej stronie linii benrackiej, pozostały w obrębie dialektów dolnoniemieckich. Rozwój niemieckiego języka narodowego dzieli się czasowo na trzy zasadnicze okresy, a mianowicie: a) staro-wysoko-niemiecki (Althochdeutsch) do mniej więcej roku 1050, b) średnio-wysoko-niemiecki (Mittelhochdeutsch) do mniej więcej roku 1500 oraz c) nowo-wysoko-niemiecki (Neuhochdeutsch). Dialekty dolnoniemieckie na północ od linii benrackiej obejmują dwie obszerne grupy: a) dolnosaską oi’az b) dolnofrankońską. Współcześnie terminem „dolnoniemiecki’' (Plattdeutsch) określa się raczej tylko dialekty dolnosaskie, jako że dialekty dolnofrankońskie wytworzyły własny język ponaddialektalny (patrz język niderlandzki). Tylko znikoma część obszaru dolnofrankońskiego nie dostała się ze względów historycznych w orbitę integracyjnych procesów niderlandzkich. Dialekty te znajdują się dziś na terenie Niemiec przy granicy z Holandią. W rozwoju dialektów dolnoniemieckich rozróżniamy za wzorem dialektów wysokoniemieckich trzy okresy: a) staro-dolno-niemiecki, b) średnio-dolno-nie- miecki i c) nowo-dolno-niemiecki. Oderwanie się powstałego w oparciu o gwary dolnofrankońskie języka niderlandzkiego nastąpiło w okresie średnio-dolno-nie- mieckim. W tym samym okresie na terenach języka dolnosaskiego powstał ponaddialektalny język pisany, którym posługiwały się m. in. miasta zrzeszone w związku hanzeatyckim. Począwszy od XVII w. język ten utracił jednakże w związku z upadkiem Hanzy swe znaczenie na korzyść ponaddialektalnego języka wysokoniemieckiego, który stał się podstawą ogólnoniemieckiego języka narodowego. Wpływ języka dolnoniemieekiego zaznaczył się jednakże w planie ekspresji tego języka, jako że ustalona pod koniec XIX w. norma ortofoniczna przyjęła za podstawę wymowę języka literackiego w oparciu o dolnoniemiecką bazę artykulacyjną (dotyczy to np. opozycji /p t k/ = /b d g/, która w gwarach wysokoniemieckich zastępowana bywa opozycją: fortis = lenis). Język norweski W okresie wypraw wikingów (800-1050) powstały w wyniku działań specyficznych procesów dezintegracyjnych pierwsze w Skandynawii organizmy państwowe. Stworzyło to warunki do ukształtowania się poszczególnych narodowości, a co za tym idzie również coraz bardziej się od siebie oddalających języków tych nowo powstałych grup społecznych. Państwo norweskie powstało ok. roku 860 po zjednoczeniu go przez Haralda Pięknowłosego. Niemniej pierwsze, na razie drobne różnice językowe w stosunku do języków wschodnionordyjskich dadzą się zaobserwować wcześniej, bo już ok. roku 750. Na tej podstawie możemy przyjąć istnienie ok. roku 800 odrębnego języka zachodnionordyjskiego. Językiem tym posługiwała się ludność zamieszkująca dzisiejszą Norwegię wraz z (obecnie szwedzkimi) prowincjami Bohuslan, Harjedałen oraz Jamtland, jak również Islandię, Grenlandię, Szetlandy, He- brydy, Orkady, wyspę Man oraz część Szkocji i Irlandii. Prowincję Bohuslan (norw. Bohuslen) utraciła Norwegia (wówczas pod panowaniem Danii) na rzecz Szwecji w roku 1658 (pokój w Roskilde). Natomiast prowincje Harjedałen (norw. Herjedałen) oraz Jamtland (norw. Jemt- land) zostały przyłączone do Szwecji w roku 1645. Ta ostatnia należała pierwotnie do Szwecji, a dopiero w roku 1160 zaanektowała ją Norwegia. Język słowacki W porównaniu z językiem czeskim słowacki wyróżnia się przede wszystkim archaizmami. Charakterystyczne dla języka słowackiego jest jego stanowisko pośrednie w świecie słowiańskim, stanowi on bowiem ogniwo łączące języki zachodniosłowiańskie z południowymi i wschodnimi. Język szwedzki Jako należące do języka szwedzkiego uznać należy dialekty mówione wokół jeziora Melar oraz na terenach późniejszych prowincji: Uppland, Södermanland, Västmanland, Yästergötland i Östergötland, jak również na wyspie Gotlandia w momencie, kiedy rejony te w IX-X w. zjednoczone zostały pod berłem władców Uppsali. Dopiero bowiem powstanie organizmu państwowego stworzyło warunki do ukształtowania się poczucia narodowościowego i co za tym idzie, do poczucia odrębności językowej. Jeśli idzie natomiast o wyłącznie lingwistyczny punkt widzenia, to okresy staronordycki i staroszwedzki pokrywają się z sobą przynajmniej do roku 1050, tzn. do zakończenia okresu wypraw wikingów. Do tego momentu określenie staroszwedzki (runiczny) oznacza jedynie geograficzne umiejscowienie w ramach języka staronordyjskiego. Nazwa Szwecji występuje najwcześniej w poemacie staroangielskim Beoiculf (X w.) jako Swioriee (= sszw. Swearike Sverige) 'państwo Swiów’ (Svea = G. 1. mn.: Svear 'Swiowie’: sve- 'przynależny do plemienia’, por. sszw. sven 'młody człowiek, członek plemienia’ =^nszw. sven 'młody mężczyzna’, Sven 'imię męskie’). Język włoski Jest używany we Włoszech, na Korsyce i w szwajcarskim kanionie Ticino oraz przez emigrantów włoskich rozproszonych po różnych krajach. przede wszystkim Stanach Zjednoczonych, Argentynie i Francji. W sumie liczba osób używających języka włoskiego jako ojczystego znacznie przekracza 60 milionów. Język włoski po włosku nazywa się italiano. Jest to derywat od nazwy geograficznej Italia, która pierwotnie oznaczała najbardziej południowy skrawek Półwyspu Apenińskiego, a doznawszy kilkakrotnego rozszerzenia znaczenia już w starożytności nabrała znaczenia niemal dzisiejszego. Nazwa Italia pochodzi z języka oskijskiego (jednego z języków italskich, do której to grupy językowej należała także łacina), a do łaciny przedostała się za pośrednictwem któregoś z narzeczy greckich używanych w starożytności w Italii. Nazwa Italia, mająca związek z łac. vitulus 'cielę', oznaczała prawdopodobnie kraj zamieszkany przez ludność, której totemem było cielę. Historia pol. Włochy, włosiu jest następująca. W starożytności na terytorium dzisiejszych południowych Niemiec mieszkało plemię celtyckie, którego nazwa w postaci zlatynizowanej brzmiała Volcae. Nazwa ta, która pierwotnie oznaczała tylko jedno z plemion celtyckich, w języku Germanów doznała najpierw znacznego rozszerzenia znaczenia, a mianowicie zaczęła oznaczać Celtów w ogóle. Tego rodzaju rozszerzenie znaczenia nazwy etnicznej jest procesem częstym (por. fr. Allemands 'Niemcy5, która to nazwa pierwotnie oznaczała Alemanów, a więc tylko jedno z plemion niemieckich). Tym, że germański wyraz pochodzący od Volcae zaczął oznaczać Celtów w ogóle, tłumaczy się, że dziś odnajdujemy go w nazwach Walii i Kornwalii, które to obszary były lub są zamieszkane przez ludność celtycką. Z kolei pierwotnie celtycka Galia uległa romanizacji i odtąd zachodnim i południowym sąsiadem Germanów zaczęła być ludność romańska, co spowodowało następną zmianę znaczenia germ. wyrazu pochodzącego od Volcae, a mianowicie zaczął on odtąd u części Germanów oznaczać ludność romańską. I tego rodzaju rozwój nazw etnicznych nie należy do rzadkości (por. niem. Wenden 'Łużyczanie’, którą to nazwą Germanie pierwotnie określali Wenetów, których ziemie później zajęli Słowianie). W ten sposób doszło do tego, że niem. welsch znaczy dziś 'romański, francuski, włoski” (por. niem. Welschlcraut 'włoska kapusta’, die welsche Schweiz najczęściej 'francuska Szwajcaria’). Z kolei ów wyraz germański dostał się z jednej strony do języków romańskich, a z drugiej do słowiańskich. Zarówno fr. Gaule 'Galia’ (którego podobieństwo do łac. Gallia jest tylko przypadkowe, z Gallia by bowiem we francuskim powstało *Jaille), jak i fr. ivallon 'waloński’ są pochodzenia germańskiego. Takiegoż pochodzenia jest poi. Włoch i Wołoch, z tym że wyraz Włoch wykazuje rodzimy rozwój fonetyczny, podczas gdy Wołoch dostało się do polskiego z ruskiego. Ta zaś różnica znaczeniowa tłumaczy się tym, że ludnością romańską, z którą nasi przodkowie stykali się najczęściej, byli mieszkańcy Italii, podczas gdy dla wschodnich Słowian takąż ludnością byli mieszkańcy dawnej Dacji. Należy pamiętać o tym, że język rosyjski należy do grupy języków wschodniosłowiańskich . Interesującym faktem jest to, że posługuje się nim około 145 mln ludzi. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kirgistanie i na Białorusi, natomiast w Kazachstanie jest językiem oficjalnym. Jest jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. W różnych okresach historycznych do języka rosyjskiego zaczęły przenikać słowa z języków obcych. Główną przyczyną tego procesu były kontakty ekonomiczne i polityczne Rosji z innymi państwami. Zapożyczenia w języku rosyjskim możemy podzielić na dwie grupy: słowiańskie i niesłowiańskie. Do pierwszej grupy należą słowa, które weszły do języka rosyjskiego za pośrednictwem innych języków słowiańskich takich jak: ukraiński, czeski, polski i innych należących do słowiańskiej grupy językowej. Do drugiej zaliczają się zapożyczenia z języka łacińskiego, greckiego, francuskiego. Ja chciałabym zająć się przede wszystkim wyrazami, które weszły do języka rosyjskiego za pośrednictwem Francji, tak zwanymi galicyzmami. W XVIII wieku francuskie słowa aktywnie zaczęły przenikać do leksyki języka rosyjskiego, a także pojawiały się w rosyjskiej literaturze. W tym czasie została również utworzona Rosyjska Akademia na wzór Francuskiej Akademii w Paryżu. Trzeba pamiętać również o tym, że język francuski w tym okresie był uważany za najbardziej stylistycznie bogaty język Europy. Pod koniec XVIII wieku i na początku XX w języku rosyjskim pojawiły się słowa pochodzenia francuskiego takie jak: адюльтер (aduletere) (pol. cudzołożnik), визитер (visiteur) (pol. składający wizytę), гувернер (gouverneur) (pol. guwernant), кавалер (cavalier) (pol. kawaler), кокотка (cocotte) (pol. kokotka), комплимент (compliment) (pol. komplement), фаворит (favorite) (pol. faworyt).Najwięcej zapożyczeń z języka francuskiego w rosyjskim możemy zaobserwować w leksyce związanej z ubiorem. Przytoczę kilka przykładów: акцессуар (accessoire) (pol. dodatki), бижутерия (bijouterie) ( pol. biżuteria), вуаль (voile) (pol. woalka), жабо (jabot) (pol. żabot), пеньюар (peignoir) (pol peniuar). Dużo słów zapożyczonych z języka francuskiego możemy także znaleźć a leksyce związanej z żywieniem na przykład: пьюре (puree) ( pol. puree), майонез (mayonnaise) (pol. majonez), безe (baiser) (pol. beza) . Niezwykle interesujące w języku rosyjskim są słowa francuskiego pochodzenia, które dotyczą sztuki, teatru, malarstwa, muzyki. Do słów opisujących muzykę zaliczają się: ансамбль (ensemble) (pol. zespół), вокал (vocal) (pol. wokal), клaрнет (clarinette) (pol. klarnet), увертюра (ouverture) (pol. uwertura). Wiele galicyzmów pojawiło się w słownictwie związanym z teatrem. Są to takie słowa jak: актеp (acteur) (pol. aktor), антракт (entracte) (pol. przerwa w teatrze), аплодисметы (applaudisments) (pol. oklaski), афиша (affiche) (pol. afisz), грим (grimer) (pol. charakteryzacja), дебют (debut) (pol. debiut) i пируэт (pirouette) (pol. piruet).Ciekawym do rozpatrzenia jest także słownictwo związane z malarstwem: галерея (galerie) (pol. galeria sztuki), вернисаж (vernissage) (pol. wernisaż), палитра (palette) (pol. paleta), импрессионизм (impressionnisime) (pol. impresjonizm). Na początku XX wieku w Rosji pojawiło się nowe słownictwo zapożyczone z języka francuskiego. Było ono związane z różnymi dziedzinami życia społecznego, polityką, ekonomią. Do takich słów należą między innymi: буржуазия (bourgeoisie) (pol. burżuazja), бюджет (budget) (pol. budżet), пресса (presse) (pol. prasa), дипломат (diplomate) (pol. dyplomata), акционер (actionnaire) (pol. akcjonariusz), дебатировать (debattre) (pol. debatować). Pod koniec XX wieku i na początku XXI Rosjanie zaczęli uważać słowa pochodzące z języka francuskiego za wykwintne i niezwykle piękne. Bardzo chciałabym zwrócić uwagę na znaczenie słowa butik w języku rosyjskim i francuskim, ponieważ w obydwu tych językach różni się ono swą konotacją. W języku francuskim słowo butik oznacza mały sklep, natomiast po rosyjsku ten sam wyraz odnosi się do drogiego sklepu z modną odzieżą. Uważam, że bardzo ciekawe są zapożyczenia z języka francuskiego występujące we współczesnym języku rosyjskim. Przytoczę kilka przykładów: волонтер (volontaire) (pol. ochotnik, wolontariusz), камуфляж (camouflage) (pol. kamuflaż), гран-при (Grand Prix). Chciałabym również wspomnieć o tym, że wiele słów zapożyczonych z języka francuskiego odnosi się do przedstawicieli wielkiego świata. Wymienię kilka z nich: элита (elite) (pol. elita), богема (boheme) (pol. cyganeria). Podsumowując, bardzo trudno jest opisać wszystkie przykłady zapożyczeń z języka francuskiego w tak krótkiej pracy, jednak moim celem było przytoczenie kilku z nich. Zapożyczenia w danym języku sprawiają, że staje się on bogatszy i piękniejszy. Jednak należy pamiętać również o tym, że zapożyczone słowa trzeba używać z umiarem, ponieważ dany język jest piękny dzięki rodzimym słowom, które posiada. Uważam, że przy tłumaczeniu tekstu z jednego języka na drugi trzeba podejmować takie działania, aby używać jak najmniej kalek z innych języków i starać się zastąpić je rodzimymi słowami danego języka. (AŚ) Francuski jest używany przez 220 milionów ludzi na świecie (dla 80 milionów jest językiem ojczystym). Jest językiem urzędowym w aż 29 krajach. Jest to język literatury, poezji i kina. W popkulturze francuski nazywany jest językiem miłości, może dlatego, że brzmi jak uwodzicielski szept. W dniu 20 marca będzie obchodzony Dzień Języka Francuskiego w ramach dni języków ONZ w celu promowania wielojęzyczności i różnorodności kulturowej w ramach tej organizacji i poza nią. Francuski jest językiem romańskim z łacińskim systemen pisma. Był następcą łaciny i zabrał jej miejsce jako języka stosunków międzynarodowych w XVII wieku, a został zastąpiony przez angielski w wieku XX. Francuski jest jednym z języków urzędowych Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, NATO oraz wielu innych organizacji międzynarodowych. Francuskie słownictwo pochodzi w dużej mierze z łaciny. Francuski system liczenia może być nieco mylący, ponieważ niektóre nazwy liczb są bardziej złożone, niż można by się spodziewać, np. 80 to ‘quatre-vingts “, co oznacza” cztery dwudziestki. Porządek w zdaniu to zazwyczaj podmiot>czasownik>przedmiot. Aby uczcić język francuski przygotowaliśmy 20 popularnych francuskich zwrotów i wyrażeń, które trzeba znać… A bientôt. – Do zobaczenia wkrótce. Allez! – Chodź! / Dawaj! (aby dodać otuchy) Bonne journée ! – Miłego dnia! Ça fait longtemps! – Dawno się nie widzieliśmy! Ce n’est pas grave. – Nie ma problemu. Ce n’est pas ma faute. – To nie moja wina. Enchanté(e) – Miło mi cię poznać J’aime beaucoup. – Bardzo to lubię./Bardzo mi się to podoba. J’arrive! – Jestem w drodze! Je n’en crois pas mes yeux! – Nie wierzę własnym oczom! Je n’en reviens pas. – Niewiarygodne. Je ne comprends pas. – Nie rozumiem. Je ne sais pas. – Nie wiem. Laisse tomber – Zapomnij o tym N’importe quoi – Cokolwiek Ne t’en fais pas. – Nie martw się. On ne sait jamais. – Nigdy nie wiadomo. On y va? – Idziemy? Qu’est-ce que vous avez dit? – Co powiedziałeś? Santé! – Na zdrowie! Wracajcie na aby dowiedzieć się więcej o językach i nauce za granicą. Dołącz do nas na Facebooku i Twitterze i nie przegap więcej żadnego artykułu na Find your perfect language school Search CourseFinders to find the course for you Przejdź na stronę główną Wprost Wojna w Ukrainie Wiadomości Polityka Biznes Sport Zdrowie Premium SubskrybujSzukajMenu Tych słów i wyrażeń używamy w języku codziennym. Wiesz co oznaczają?dodaj Kultura KulturaEdukacjaWiadomościKraj Tych słów i wyrażeń używamy w języku codziennym. Wiesz co oznaczają? Dodano: 18 sierpnia 2020, 17:530 Książki, zdjęcie ilustracyjne Źródło: Unsplash / Kimberly Farmer Chociaż francuski nie jest obecnie najpopularniejszym językiem w Polsce, to zawdzięczamy mu wiele zapożyczeń. Część z nich wciąż funkcjonuje w języku codziennym, a w naszym quizie możecie sprawdzić swoją wiedzę na temat ich znaczenia. QUIZ:Te słowa i frazy pochodzą z języka francuskiego. Wiesz co oznaczają?Czytaj też:I kto to powiedział? Sprawdź się w quizie z „Władcy Pierścieni” i „Gwiezdnych Wojen” Źródło: Komentarze 0 Niesławny przepis „więzienie za słowo” zostaje w Kodeksie karnym. Resort Ziobry ignoruje zalecenia KE Świat zszokowany niedoborem. Cukier w Polsce, musztarda we Francji, jajka w Australii. A także cukierki, podpaski i sery „Wyprowadzenie” Glapińskiego i „odkucie” Przyłębskiej od fotela. Jak wyborcy różnych partii oceniają słowa Tuska? Papieska zapowiedź rewolucji? Terlikowski dla „Wprost”: Dość jednoznaczne słowa Franciszka Czesław Michniewicz został zapytany o Grzegorza Krychowiaka. Słowa selekcjonera dają do myślenia „Jest mi wstyd, że jest pan senatorem”. Senacka awantura o Jerzego Buzka i słowo „macher” Jan Urban uderzył w Górnika Zabrze. Nie krył swojej wściekłości i rozczarowania Piłkarz Bayernu Monachium zażartował z Roberta Lewandowskiego. Wbił Polakowi szpilkę na wizji Charge d'affaires Białorusi wezwany do polskiego MSZ. Chodzi o skazanie dziennikarki TVP Będzie obniżka stawki VAT na węgiel? Jasna deklaracja minister klimatu Prezentacja Roberta Lewandowskiego przesunięta. FC Barcelona ma ważne informacje dla kibiców Uwaga! TVN: Kreml manipuluje nie tylko w Rosji. Jak to robi za granicą? Skecz kabaretu Neo-Nówka dotarł nawet do Senatu. Nawiązał do niego wicemarszałek 13 proc. inflacja przestraszyła Bank Anglii. Stopy procentowe znów w górę Nie żyje Zbyszko Piwoński. Senator zmarł w wieku 93 lat Strona główna Czytaj także

wyraz przejęty z języka francuskiego